Γράφει ο Γιώργος Κουρεμπής

Τα όνειρά μας συνήθως είναι προπομποί θετικών, καθώς και αρνητικών μελλοντικών στιγμών. Μας μεταφέρουν εικόνες που θέλουμε έντονα να ζήσουμε και άλλες που μετατρέπουν το όνειρο σε «εφιάλτη». Πολλές φορές, επιλέγουν ακόμη και το χρόνο «επίσκεψής» τους.

Καθότι ονειροπόλος -όπως οι άνθρωποι της ηλικίας μου- τα όνειρά μου, κινούνται παράλληλα με την τιμητική μου ιδιότητα, αυτή του δημοτικού συμβούλου Δήμου Σπάρτης και κυρίως επηρεασμένα από την ιδιότητα του ενεργού πολίτη, αναλογιζόμενου για το «τί τέξεται η επιούσα για τον τόπο». Αφορμώμενος από το λαϊκό άσμα του 1977 του αείμνηστου Στράτου Διονυσίου «Αποκοιμήθηκα» και κυρίως από την «επέτειο» της 26η Μαΐου 2021, όπου συμπληρώνονται δύο έτη από τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019, σκέφτηκα να ξεφυλλίσω μαζί σας -όπως και οι στίχοι λένε- τα όνειρά μου.

Ονειρεύομαι ένα Δήμο όπου οι αιρετοί του εκπρόσωποι, αγαπημένοι και μονιασμένοι θα αναζητούν κάθε ευκαιρία για τον τόπο. Θα την «ξεψαχνίζουν»!

Ονειρεύομαι σε πλήρη συνέργεια το Δήμο με τους φορείς και τους ταλαιπωρημένους ελεύθερους επαγγελματίες του τόπου.

Ονειρεύομαι νέοι άνθρωποι να πεισθούν να ασχοληθούν με τα κοινά, άνθρωποι με καθαρή σκέψη, καθαρό μυαλό και καθαρό πνεύμα.

Ονειρεύομαι να μην απογοητεύονται άλλο από όσα εκπέμπει η πολιτική ζωή παρασύροντας και την τοπική αυτοδιοίκηση.

Ονειρεύομαι μια διοίκηση με νέα, άφθαρτα και άξια στελέχη και την αμέριστη συμπαράσταση των έμπειρων κοντά τους-μας.

Ονειρεύομαι να μη λαμβάνονται εν θερμώ- «στο πόδι» αποφάσεις και από μη υπεύθυνους, πολλές φορές και από αναρμόδιους!

Ονειρεύομαι κάθε ειδικός σύμβουλος-συνεργάτης -έμμισθος ή άμισθος- να πάψει να θεωρεί πως υπερτερεί των αιρετών και εργαζομένων, δίνοντας εντολές σε όποιον, όποτε και όπου βρει!

Ονειρεύομαι μια δημοκρατική λειτουργία των υπηρεσιών χωρίς εβδομαδιαίες μετακινήσεις και πιέσεις, παραινέσεις, υποσχέσεις ή πρόσκαιρες «αγάπες».

Ονειρεύομαι εργαζόμενους στο Δήμο που με χαμόγελο θα σπεύδουν στα καθήκοντά τους, έχοντας σαφές αντικείμενο και απαλλαγμένο από τοξικότητες περιβάλλον.

Ονειρεύομαι τους Προέδρους και τα μέλη των Κοινοτήτων μας, να μην αναμένουν μήνες -και χρόνο ίσως- τα απαραίτητα για να ανταπεξέλθουν στις βασικές ανάγκες των συγχωριανών τους.

Ονειρεύομαι Πρόεδρους με θέληση, εμπιστοσύνη και έμπρακτη βοήθεια από το Δήμο σε παράλληλη, χρηστή και ομόθυμη συμπόρευση.

Ονειρεύομαι τα χωριά μας να μην είναι το θύμα κάθε λάθους προσέγγισης ή πολιτικής ολιγωρίας και ανεπάρκειας.

Ονειρεύομαι έργα, μικρά ή μεγάλα, έργα που θα τονώσουν την καθημαγμένη οικονομία, την αγροτιά και την πρωτογενή παραγωγή.

Ονειρεύομαι τα συλλογικά όργανα να αποφασίζουν χωρίς σκοπιμότητες και μικροπολιτικές ξεπληρώνοντας πολιτικά γραμμάτια ή προεκλογικές υποχρεώσεις.

Ονειρεύομαι να μη γίνεται προϊόν πολιτικής εκμετάλλευσης ακόμη και η υγειονομική -πρωτοφανής- κρίση.

Ονειρεύομαι οι εγωισμοί, οι προκαταλήψεις και τα πάσης φύσεως «κρατούμενα» να απέχουν από το δημόσιο βίο και λόγο του τόπου μας.

Ονειρεύομαι προσωπικές διαμάχες να μη μεταφέρονται στα θεσμικά όργανα θίγοντας συνειδήσεις και ανθρώπους.

Ονειρεύομαι ένα Δήμο, το Δήμο της Σπάρτης, μιας ιστορικής πόλης, να ανοίξει τα φτερά του και να γίνει η ναυαρχίδα της Πελοποννήσου.

Ονειρεύομαι τη δρομολόγηση πολλών και μεγάλων προγραμματισμένων έργων.

Ονειρεύομαι όσους τα ονειρεύτηκαν και αγωνίστηκαν και μάτωσαν γι’ αυτά.

Ονειρεύομαι να μη σπεύδει ο καθείς να φωτογραφηθεί και μάλιστα σε κάτι που δεν άγγιξε!

Ονειρεύομαι μια δημοτική αρχή να μη φωτογραφίζεται σε βαμμένες μπασκέτες και κομμένα χορτάρια. Ονειρεύομαι να φωτογραφίζεται σε έργα πνοής. Ονειρεύομαι «να έχει άδεια μνήμη στο κινητό της» και γεμάτη μνήμη για την αποστολή της.

Ονειρεύομαι τα δεδομένα και αυτονόητα να μην καθίστανται ζητούμενα!

Ονειρεύομαι μια διοίκηση με σύνεση και στόχους, όπου θα πράττει σε συνάφεια με τη δυσεύρετη αρετή της ταπεινοφροσύνης.

Ονειρεύομαι συγκροτημένα δελτία τύπου με νόημα και ουσία, δίχως αστερίσκους.

Ονειρεύομαι καθετί που γίνεται μικρό ή μεγάλο να είναι ομαδικό και όχι προϊόν προσωπικής προβολής ακόμη και για την αλλαγή ενός λαμπτήρα -χριστουγεννιάτικου ή μη-!

Ονειρεύομαι η επιτυχία του τουριστικού εγχειρήματος να μην κρίνεται από την πληθώρα των likes!

Ονειρεύομαι να μην επισκέπτονται τα χωριά νέοι «Μαυρογιαλούροι» τάζοντας γεφύρια, βαπτίζοντες εαυτούς σωτήρες και αναμορφωτές.

Ονειρεύομαι να ασκεί πολιτική μόνο ο έχων το πρόσταγμα...ο Δήμαρχος!

Ονειρεύομαι να μην αδικούνται, ούτε να παραγκωνίζονται όσοι προσπαθούν.

Ονειρεύομαι να πάψουν προσωπικές ακραίες επιθέσεις άνευ ορίου και σεβασμού από όπου και αν προέρχονται.

Ονειρεύομαι μια αντιπολίτευση με συνεχή παρουσία, χωρίς στεγανά.

Ονειρεύομαι την αξιοποίηση των γνώσεων και της εμπειρίας των απερχόμενων Δημάρχων που κοσμούν τα έδρανα του δημοτικού συμβουλίου. Ονειρεύομαι την απλόχερη βοήθειά τους. Ονειρεύομαι τη μη απαξίωσή τους που επιχειρείται με τη χρήση πάσης φύσεως τακτικισμών.

Ονειρεύομαι η αντιπολίτευση να μη γίνεται προϊόν χειρισμών και μεθόδων.

Ονειρεύομαι ο θεσμικός εκπρόσωπος του Δήμου μας με τη δέουσα σοβαρότητα να στέκεται επάξια ως πρώτος πολίτης του τόπου.

Ονειρεύομαι τα εναπομείναντα δύο χρόνια να είναι εντελώς διαφορετικά.

Ονειρεύομαι το «όνειρο» για πολλούς «Δούκας» να μη μετατραπεί σε εφιάλτη...

Ονειρεύομαι οι «έμμισθοι» να αναλογιστούν την επικίνδυνη κλίση του σκάφους, να προστατεύσουν άμεσα τον τόπο, αλλά και τον καπετάνιο, τιμώντας την επιλογή του στο πρόσωπό τους.

Ονειρεύομαι το τυχόν ατύχημα να μη μετατραπεί σε δυστύχημα.

Ονειρεύομαι να μη χαθεί μια ευκαιρία!

Ονειρεύομαι πως θα είναι κρίμα για τον τόπο, για το Δήμο, για όλους μας.

Ονειρεύομαι να υλοποιηθούν έστω εν μέρει αυτά τα όνειρά μου και να μη μετατραπούν σε «όνειρα θερινής νυκτός».

Ονειρεύομαι πως παρόμοια όνειρα, κυριεύουν και απασχολούν πολλούς εξ ημών και εξ υμών.

…Και προσπαθώντας κάτι για να θυμηθώ....αποκοιμήθηκα!

Γιώργος Κουρεμπής, δημοτικός σύμβουλος Δήμου Σπάρτης