Ένα ποίημα από την φίλη Ευτέρπη Κωνστανταρόγιαννη μια πολυτάλαντη σπαρτιάτισσα, που σε αυτό το ποίημα γράφει με την ψυχή της και μας το χαρίζει… από καρδιάς. Να ευχαριστήσουμε την Ευτέρπη για την δυνατότητα που μας έδωσε να το δημοσιεύσουμε και να ταξιδέψουμε τους αναγνώστες του Spartanews.gr.  

Γράφει η Ευτέρπη Κωνστανταρόγιαννη

"Να κοιτάς πάντα τον ήλιο"!!!

"Αυτή που θέλει την ψυχή να στέκεται πάναγνη -γυμνή,

δίχως κάλλη, δίχως λούσα-κάλπικη-περιττή και φλυαρούσα,

δε φοράει τα καλά της, δεν τη νοιάζει τι θα πουν,

θέλει συμβουλές να δίνει, σε όσους ξέρουν και εκτιμούν,

ξάφνου γαλήνεψε για μένα, να βγω έξω να με δει,

να μου πει το μυστικό της, πώς να κάνω υπομονή,

δίδαγμα θε να μου δώσει, να μου κάνει την τιμή,

στέκομαι μέσα στη σιωπή μας, άραγε τι θε να πει;

μα ευθείς μου απαντάει, με περίσσεια  στοργή,

άκου αυτά μικρή μου κόρη, που βαδίζεις μοναχή,

κράτα φυλαχτό με πείσμα, πώς να πλεύσεις στη ζωή...

Να Φοβάσαι τους ανθρώπους, με το απύθμενο Εγώ τους,

χίλιους τρόπους θα σκεφτούνε, έτσι απλά για να στην πούνε,

χίλια λόγια θα ακούσεις, με σιωπή να αποκρούσεις,

αν μιλήσεις κινδυνεύεις, να το ξέρεις τους πληθαίνεις,

γέλα, γύρνα αλλού την πλάτη, ζουν απλά σε αυταπάτη,

νιώθουν μοναξιά εκεί κάτω, και σε θέλουν μες στον πάτο,

μην βαστάς καμία έννοια, θα ναι προς εσένα αγένεια,

να κοιτάς πάντα τον ήλιο, νιώσε αγάπη και για εκείνο,

που σε θέλει ηττημένο, μες στις σκέψεις βυθισμένο,

να σταθείς με αδιαφορία, ίσα με την τρικυμία-είναι μέγιστη τιμωρία,

στης ζωής τ άγρια κ αναρίθμητα θηρία, δεν αρμόζει η δειλία,

πήγαινε τώρα δα κοιμήσου, όσα σου πα συλλογίσου,

να το ξέρεις κ θυμήσου, λίγους θα ‘χεις πλάι σου, μαζί σου."