Αρκεί μια απλή σύγκριση (Πίνακας 1) των τιμών στα ράφια των Σ/Μ (μέση τιμή  την 10η Νοεμβρίου) για μια σειρά αγροτικά προϊόντα που συμμετέχουν στο παρατηρητήριο τιμών του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων, με τις τιμές που απολαμβάνουν οι έλληνες παραγωγοί για τα αντίστοιχα προϊόντα, για να διαπιστωθεί το μέγεθος της ψαλίδας μεταξύ έλληνα παραγωγού και τελικού καταναλωτή στις αλυσίδες Σ/Μ που σε πολλά ελληνικά παραγόμενα προϊόντα κυμαίνεται ακόμη και άνω του 300%, ενώ για τα ακτινίδια φτάνει και στο αδιανόητο 730%.

Πίνακας 1

*τιμή εκτός παρατηρητηρίου τιμών (αναφερόμενη σε δημοσιεύματα)

Η παραπάνω εικόνα δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το μέγεθος, την πηγή, την διάχυση και την γιγάντωση της αισχροκέρδειας που ξεκινά από το χωράφι σε βάρος του έλληνα παραγωγού αλλά και που καταλήγει σε βάρος  του έλληνα καταναλωτή στο ράφι.

Επιβεβαιώνεται, δυστυχώς με δραματικό τρόπο,  η Eurostat (Πίνακας 2), σύμφωνα με την οποία, η χώρα μας κατατάσσεται σταθερά πλέον τον τελευταίο χρόνο ουραγός στις χώρες της ΕΕ ως προς την τιμή που απολαμβάνουν οι παραγωγοί αγροτικών προϊόντων.

Πίνακας 2

Η παντελής απουσία του κρατικού μηχανισμού ελέγχων του φαινομένου αυτού, δημιουργεί μια νέα ανθρωπιστική κρίση στα αστικά κυρίως κέντρα της χώρας μας ενώ παράλληλα φτωχοποιεί τους μικρομεσαίους κυρίως αγρότες και στερεί από την ύπαιθρο τον βασικό της παραγωγικό ιστό.

Τα μέτρα που προτείνουμε για μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα στο χαμηλότερο συντελεστή, 6%, για μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο χαμηλότερο συντελεστή της ΕΕ, για μη καταβολή του ΕΦΚ στο αγροτικό πετρέλαιο, ταυτόχρονα με τη διενέργεια σοβαρότατων ελέγχων στην αγορά, θα μπορούσαν να διασφαλίσουν μια ανάσα. 

Απέναντι όμως σε αυτή την πραγματικότητα, ο μεν Υπουργός Ανάπτυξης αρκείται να βγάζει selfies με χαρτιά υγείας και μακαρόνια στα σούπερ μάρκετ και να κραυγάζει ανερμάτιστα, ο δε Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης απλά παρακολουθεί τον πρωτογενή τομέα της χώρας να διαλύεται και το αγροτικό εισόδημα να μειώνεται.