Φυλακισμένος στα γρανάζια της καθημερινής εργασιακής εξόντωσης και κάθε μέρα με την ίδια σκέψη...

Παρακαλάς να περάσει γρήγορα ο χρόνος για να ελευθερωθείς.. Ζεις για τη μέρα που θα πάρεις σύνταξη.

 

Και τα κατάφερες! Τον έφαγες το χρόνο γρήγορα με τη σκέψη σου.. Βγήκες στη σύνταξη.. Και εκεί στην αναπαυτική πολυθρόνα, γυρνώντας το κεφάλι να κοιτάζει το παρελθόν, συνειδητοποιείς ότι.....

Όλα τα σημαντικά πράγματα για σένα, έχουν ήδη συμβεί...!

 

Τώρα περιμένεις απλά το τέλος που από μόνος σου συντόμευσες...