Η νυχτερινή τροπολογία Μητσοτάκη για τον πρωτοφανή έλεγχο του Τύπου είναι ενδεικτική της κατάστασής του: Αντιλαμβάνεται ότι πέφτει και θέλει να ελέγξει τα πάντα.  Όμως στην προσπάθειά του αυτή δεν καταλαβαίνει ότι το μόνο που κάνει είναι να επιταχύνει την πτώση του.

Σύμφωνα με την τροπολογία αυτή, το ΕΣΡ, το οποίο βάσει Συντάγματος έχει αρμοδιότητα για κανάλια και ραδιόφωνα επειδή κατέχουν δημόσιες συχνότητες, θα έχει το δικαίωμα να επιβάλει επαναληπτικά πρόστιμα στις εφημερίδες, τα οποία θα τα πληρώνει ο μέτοχος και όχι η εταιρεία που εκδίδει την εφημερίδα. Πρόκειται για ευθεία καταπάτηση των άρθρων 14 και 15 του Συντάγματος, καθώς και του Νόμου για τις Ανώνυμες Εταιρείες. 

Η ταύτιση φυσικών με νομικά πρόσωπα που γίνεται επιλεκτικά μόνο για τις εφημερίδες, δημιουργεί ενδιαφέροντες συνειρμούς: Με τη λογική αυτή, οι μέτοχοι σε εκδοτικές εταιρίες με μεγάλα χρέη θα πρέπει να καλύπτουν από την προσωπική τους περιουσία τις οφειλές. Με λίγα λόγια και ένα τυχαίο παράδειγμα, ο κ. Μητσοτάκης θα έπρεπε να πληρώσει τα δανεικά και αγύριστα του Κήρυκα Χανίων ή ακόμα και της ΝΔ από την προσωπική του περιουσία.

Έχει ενδιαφέρον επίσης πως η σπουδή του κ. Μητσοτάκη εξαντλείται στις εφημερίδες και αφήνει εκτός τα κανάλια, τα ραδιόφωνα και τα σάιτ. Γιατί ένας καναλάρχης ή ιδιοκτήτης σάιτ να μην πληρώνει από την προσωπική του περιουσία τα πρόστιμα του καναλιού ή της ιστοσελίδας του;

Όσο για το ανήκουστο, δηλαδή το πρακτορείο διανομής, να εισπράττει τα πρόστιμα στο όνομα του Δημοσίου, δεν μπορούμε να φανταστούμε τι άλλο δώρο θα σκεφτεί να κάνει ο κ. Μητσοτάκης σε ένα ιδιωτικό μονοπώλιο. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται πάντα στην πλευρά της διαφάνειας. Είναι προς τη σωστή κατεύθυνση να δηλώνονται οι εκδότες των εφημερίδων, αλλά αυτό γιατί δεν επεκτείνεται και στις ιστοσελίδες; Μόνο για τις εφημερίδες ενδιαφέρει τον κ. Μητσοτάκη η διαφάνεια; Γιατί ψήφισαν νόμο για να μην κάνουν δήλωση πόθεν έσχες οι ιδιοκτήτες καναλιών, ενώ ο τελευταίος εργαζόμενος δημοσιογράφος είναι υπόχρεος; 

Η απόκτηση αρμοδιότητας του ΕΣΡ σε ένα τέτοιο ζήτημα δημιουργεί ένα επικίνδυνο πλαίσιο λογοκρισίας του Τύπου, που με τη συγκεκριμένη κυβέρνηση και τον συγκεκριμένο πρωθυπουργό θα απέχει πολύ από τον καλώς εννοούμενο έλεγχο. 

Η Δημοκρατία και η ελευθερία της γνώμης δεν μπορεί να περιοριστεί από κανέναν Μητσοτάκη.