Γράφει ο Γιάννης Τσαρκαλής

Κανείς δε μίλησε για υποσχέσεις υπαλλήλων σε δομές φιλοξενίας για ταχύτερη διεκπεραίωση των ταξιδιωτικών εγγράφων των αιτούντων άσυλο.

Από την αρχή της κρίσης στη Συρία και της εισόδου στην ελληνική επικράτεια των τεράστιων προσφυγικών ροών, τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, σχολιαστές, γνώστες του αντικειμένου, αναλυτές και πολιτικοί, έκαναν λόγο για ύπαρξη Τούρκων εμπόρων ελπίδας, οι οποίοι στοίβαζαν τους πρόσφυγες σε φουσκωτά για να τους περάσουν στα ελληνικά ύδατα.

Εκεί, ξεκίνησαν και οι θεωρίες για εμπλοκή του κράτους της Τουρκίας στο παράνομο σύστημα λαθρεμπόρων και για τεράστια ποσά που επωφελούνταν τόσο η γείτονα χώρα όσο και οι έμποροι. Ωστόσο, κάνεις, μέχρι σήμερα, δε μίλησε για εμπόρους ελπίδας στην άλλη όχθη του Αιγαίου. Κανείς δε μίλησε για υποσχέσεις υπαλλήλων σε δομές φιλοξενίας για ταχύτερη διεκπεραίωση των ταξιδιωτικών εγγράφων των αιτούντων άσυλο με το απαραίτητο χαρτζιλίκι.

Άλλωστε, είναι γνωστό ότι η γραφειοκρατική μηχανή για να δουλέψει χρειάζεται «λάδωμα» στα γρανάζια, ακόμα κι αν η κυβέρνηση των αρίστων θεωρεί πως αυτά τα φαινόμενα έχουν εξαφανιστεί με την ανάληψη της εξουσίας από αυτούς.

Πρόσφυγες σε δομή της Σπάρτης, κατήγγειλαν εδώ και καιρό σε άτομα που τους παρείχαν βοήθεια και στήριξη (κινήσεις αλληλεγγύης προσφύγων) ότι κάποιοι τους κλέβουν. Έκαναν διαμαρτυρίες για απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης με μεγάλες ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης και τρόφιμα, κρατική αναλγησία και εμπαιγμό. Φώναζαν ότι κάποιοι υποσχέθηκαν άμεση έκδοση ταξιδιωτικών εγγράφων με τον ανάλογο τιμοκατάλογο και με τιμές ευκαιρίας.

Oι καταγγελίες έγιναν ανώνυμα και ανεπίσημα, υπό τον φόβο ότι, αν προχωρήσουν σε επώνυμες καταγγελίες, τα έγγραφα που ζητούν νόμιμα, δε θα εκδοθούν και θα παγιδευτούν στην Ελλάδα ή θα εκδιωχθούν από αυτή.

Το εμπόριο ελπίδας, ζωής και ονείρων δεν έχει έδρα μόνο τη μια πλευρά του Αιγαίου, αυτή που μας βολεύει να αποτελεί στόχο για τα εθνικιστικά μας βέλη.

Το εμπόριο ελπίδας, ζωής και ονείρων για μια καλύτερη μέρα, με περισσότερο φως και λιγότερο σκοτάδι, με περισσότερο καθαρό αέρα και λιγότερη σκόνη και καπνό από το Χαλέπι, υπάρχει και στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, την ελληνική, τρομοκρατεί και κλέβει τους πρόσφυγες.