Για μια ακόμα φορά όπως για δεκαετίες ,ποτάμια και ρέματα είναι αποδέκτες των υποπροϊόντων κυρίως των υγρών αποβλήτων των Ελαιουργείων, Πυρηνελαιουργείων και συναφών δραστηριοτήτων.

Όλες οι Μεσογειακές χώρες αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Η Ελλάδα έχει να διαχειριστεί 1.800.000 τόνους υγρών αποβλήτων (κατσίγαρου) και 200.000 τόνους στερεών αποβλήτων και υπολειμμάτων (πολτός ελιάς κλπ) που ρυπαίνουν/μολύνουν ρυάκια, ποτάμια, λίμνες, θάλασσες και εδάφη.

Κορυφαία και εμφανής η ρύπανση του ιστορικού ποταμού Ευρώτα. Δικαιολογημένα όπως κάθε χρόνο μαζί με το κόψιμο της πίτας συλλόγων και φορέων λόγω εποχής (φέτος δεν θα γίνουν εκδηλώσεις λόγω Κορονοϊού) υπάρχουν οι διαμαρτυρίες/καταγγελίες για τα επαναλαμβανόμενα κατ’ έτος φαινόμενα της ρύπανσης.

Φωτογραφίες θα γεμίσουν το FB , τα ΜΜΕ θα καλύψουν την κατ’ έτος δημοσιογραφική ύλη, διαβίβαση των καταγγελιών στο εισαγγελέα, αυτοψίες των αρμοδίων υπηρεσιών και κάποια πρόστιμα από την Περιφέρεια και ο κύκλος θα ολοκληρωθεί την Άνοιξη όταν ο βιολογικός κύκλος καθαρίσει τον Ευρώτα και εκεί όλα θα ξεχαστούν μέχρι τον ερχόμενο χειμώνα.

Με το σημείωμα μου θα ήθελα να τονίσω ότι οι πολίτες δίκαια διαμαρτύρονται και εξεγείρονται με όποιο πρόσφορο μέσον πιστεύουν για να καταγγείλουν το επαναλαμβανόμενο και απαράδεκτο φαινόμενο με ασύμμετρες συνέπειες στο περιβάλλον και τους υδροφόρους ορίζοντες.

Είναι γεγονός ότι η Αυτοδιοίκηση και συγκεκριμένα οι δύο Δήμοι (Σπάρτης και Ευρώτα) δεν έχουν αρμοδιότητα και την τεχνογνωσία για να παρέμβουν και αδίκως επωμίζονται ευθύνες που δεν τους αναλογούν.

Όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχει πλέον η τεχνογνωσία και οι ανάλογες μελέτες για επεμβατικές λύσεις από την πηγή παραγωγής του προβλήματος έως την επεξεργασία των υγρών αποβλήτων (κατσίγαρος) και των υποπροϊόντων , ώστε να γίνουν χρήσιμα εδαφοβελτιωτικά προϊόντα και άλλα εκμεταλλεύσιμα στοιχεία για πολλές χρήσεις.

Ο διάλογος πιστεύω ότι έχει εξαντληθεί, τα Ελληνικά Πανεπιστήμια, αλλά και η Ευρωπαϊκή Τεχνολογία με εφαρμοσμένες καλές πρακτικές έχουν δώσει πολλαπλές λύσεις. Τι λείπει:

1.Ισχυρή πολιτική βούληση &

2. Επενδυτικό σχέδιο

*Η μεν πολιτική βούληση μπορεί να προέλθει και από την διεκδικητική συμμετοχή της Κοινωνίας των Πολιτών, ώστε πέραν του καταγγελτικού λόγου να απαιτήσει από τους φορείς της εξουσίας την άμεση εφαρμογή περιβαλλοντικού πλαισίου και φυσικά την εποπτεία του.

*Το δε επενδυτικό σχέδιο μπορεί να προέλθει ειδικά από πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης που δυστυχώς δεν προβλέπεται στο σχέδιο της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΙΣΣΑΡΙΔΗ.

Ακριβώς σε τέτοιες δράσεις πρέπει να κατευθυνθούν οι πόροι με επιδοτούμενα μοντέλα ειδικά στις μικρές επιχειρήσεις – ελαιουργία, όπως και την επιδότηση νεοφυών επιχειρήσεων που θα ασχοληθούν με τον κύκλο της εκμετάλλευσης των υγρών αποβλήτων, των υποπροϊόντων και παραπροϊόντων επεξεργασίας του Ελαιολάδου.

Υπάρχουν νέοι επιστήμονες και παραγωγικές δυνάμεις που με την αρωγή των Πανεπιστημίων και των Τεχνολογικών Ινστιτούτων μπορούν να ανοίξουν νέους κύκλους παραγωγικής δραστηριότητας και φυσικά νέες θέσεις εργασίας.

Υ.Γ: Είναι κοινός ο παρανομαστής των ‘’ΘΕΛΩ’’ όλων μας και όπως τονίζω συνεχώς δεν υπάρχουν ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΜΕΤΡΑ που κρατούν κάποιοι να δίνουν τα ανάλογα πιστοποιητικά.

Τα ΘΕΛΩ μπορούν να γίνουν ΠΡΑΤΤΩ με στόχευση και αποτελεσματικότητα στο κοινό πλαίσιο αναφοράς που θα αποποιείται το πολιτικό κόστος και θα δημιουργεί όρους ποιοτικής ανάπτυξης με προϋπόθεση επίλυσης δύο ουσιωδών ζητημάτων:

α) Την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Στερεών και Υγρών Αποβλήτων (το ρυπαντικό φορτίο υπάρχει πολλές δεκαετίες , οι ρυπαντές πολλοί το πρόβλημα είναι πως το περιορίζεις)

β) Το Ενεργειακό έλλειμμα (Πως αποκτάς πολλαπλές πηγές φτηνού κόστους και περιβαλλοντικής απομείωσης και εκμετάλλευσης του Αιολικού δυναμικού με την πράσινη ενέργεια για να καλυφθούν οι ανάγκες του τουρισμού και όλων των παραγωγικών δραστηριοτήτων).

Ανάπτυξη χωρίς επίλυσης αυτών των προβλημάτων είναι απλή έκθεση ιδεών και μάλιστα επαναλαμβανόμενη.

Α! Με 17 Λάκωνες στο Κουβέρνο δικαιολογίες δεν υπάρχουν νομίζω….