Ο Δήμος Σπάρτης  αντιμετωπίζει πλέον ένα μεγάλο πρόβλημα, το που θα πάει τα απορρίμματα του.

Το ερώτημα που μου γεννήθηκε δεν είναι φιλοσοφικό.

Που πρέπει να πάνε τελικά τα απορρίμματα?

Ρώτησα μια γιαγιά το δρόμο μου και μου απάντησε απλά … «ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ»!

Μετά μου γεννήθηκε το ερώτημα που είναι αυτό το «ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ»?

Μετά από έρευνα βρήκα εύκολα την απάντηση,  και φυσικά μου είπαν στο εργοστάσιο που θα λειτουργεί από 30 Νοεμβρίου.

Την απάντηση την βρήκα εύκολα, το εργοστάσιο ΔΕΝ ΒΡΗΚΑ όμως.

Ευτυχώς που μετά από μεγάλη αναζήτηση βρέθηκε ένας παππούς που έβοσκε πρόβατακια έξω από την Σκάλα και μου είπε ότι έδω που βλέπεις ΘΑ ΓΙΝΕΙ το εργοστάσιο, ευτυχώς  λέω μέσα μου γιατί θα με περνούσαν για χαζό, δηλαδή ότι  έγω  δεν το έβρισκα.

Ξανά βρίσκω στο δρόμο την γιαγιά και της λέω  τι έχει γίνει με τα σκουπίδια και ότι δεν υπάρχει χώρος τώρα … και αυτή μου απαντά με μιας : «Να τα πάτε τότε στο κρεβάτι αυτών που κοιμόντουσαν μέχρι σήμερα», ομολογώ ότι ήταν σκληρή η απάντησή της.

Στην συνέχεια στάθηκα τυχερός γιατί δίπλα μου μόλις περνούσε ένας διανοούμενος της πόλης, τον σταματώ και με λίγα λόγια του εξηγώ προσπαθώντας να βρω μια λύση και εγώ για την πόλη μου για να μην βρωμίσει.  Ο διανοούμενος μου απάντησε Λακωνικά: « Τα παράπονα σας στο ΔΗΜΟ». Δεν θεωρώ ότι με βοήθησε δυστυχώς , αλλά εγώ δεν έβαλα κάτω.

Στην πλατεία που περνούσα είδα μια παρέα με μαθητές που μόλις είχαν σχολάσει, και σκέφτηκα την γιαγιά μου που μου έλεγε «από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια» και λέω να η ευκαιρία. Πλησιάζω τα παιδιά και τους θέτω τον προβληματισμό μου για την κατάσταση με τα σκουπίδια, και αυτά είχαν την απάντηση έτοιμη στα χείλη τους και μου απάντησαν «ΟΙ ΜΑΚΑΚΙΕΣ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ» και στην συνέχεια μου γύρισαν την πλάτη και  έβαλαν τα γέλια…

Έφυγα από την πλατεία και κατευθύνθηκα προς τον Όσιο Νικών τον πολιούχο της Σπάρτης να ανάψω ένα κεράκι μήπως και μας βοηθήσει και βρούμε καμία λύση για το καλό της πόλης μας.

 Στο πάρκο που περνούσα είδα έναν ηλικιωμένο να κοιμάται στο παγκάκι μαζεμένος κουβάρι από το κρύο ρακένδυτος  με μεγάλη γενειάδα , περνώντας δίπλα του μου ζήτησε αν έχω ένα τσιγάρο του έδωσα ένα τσιγάρο ψάχνοντας αφορμή να τον ρωτήσω και αυτόν για τα σκουπίδια, μήπως ήταν θεόσταλτος μιας και πήγαινα  προς τον Όσιο Νίκωνα.

Το όνομά του ήταν ΠΟΤΗΣ και όταν του ανέφερα τον προβληματισμό μου για τα σκουπίδια και του ζήτησα να μου πεί την γνώμη του , με κοίταξε στα μάτια και μου είπε: “Τα σκουπίδια είναι ΧΡΥΣΟΣ … το πρόβλημα είναι με τα "σκουπίδια" που νομίζουν ότι είναι ο "ΧΡΥΣΟΣ" για την πόλη".

Τελικά όλες οι απόψεις με βοήθησαν στο μεγάλο θέμα των απορριμμάτων, να καταλήξω στο δικό μου συμπέρασμα:

“Τα απορρίμματα να τα πάρει αυτός που έπρεπε να τα πάρει, και όσοι «κοιμόντουσαν» αυτό διάστημα, να πληρώσουν γιατί οι «ΜΑΚΑΚΙΕΣ» πρέπει να πληρώνονται, ειδικά όταν τα απορρίμματα είναι «ΧΡΥΣΟΣ» !