Ο κόσμος μας ξηλώνεται και πέφτει
Σαν μπάλα που της φεύγουν οι ραφές
Μα εγώ θυμάμαι το ογδόντα έξι
Και νιώθω ο,τι γίναν όλα χθες
Να γράφεις σε θυμάμαι στο χορτάρι
Σε γλώσσα που διαβάζουν οι λαοί
Και ήσουν του διαβόλου το πουλάρι
Κι αθάνατο νερό απ' την πηγή
Και φάνταζες σε μια μικρή οθόνη
Σα να'χες έρθει από κάπου αλλού
Το χέρι του Θεού να σε σηκώνει
Αλμπισελέστε κύμα τ' ουρανού
Ένα ποιήμα του Πάνου Μπούσαλη αφιερωμένο στον Μαραντόνα.