-Ποια σοβαρή συζήτηση μπορείς να κάνεις με ένα  κράτος  που βγάζει 5.000 αστυνομικούς στους δρόμους , για να αποτρέψει  (όπως  ισχυρίζεται) τον  συνωστισμό και τον κίνδυνο  μετάδοσης του ιού από μια συγκέντρωση  200 … 300 … 500 πολιτών  στη μνήμη ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ ;

-Καμιά .

Διότι εδώ πρόκειται ,απλώς ,  για μια ακόμα απροκάλυπτη επίδειξη κρατικής βίας  και δύναμης , η οποία  - εκμεταλλευόμενη την πολιτική του απόλυτου φόβου και της όλης διαχείρισης που ασκεί το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας με αφορμή τον κορονοϊό – έχει  αυξηθεί αλματωδώς κι έχει αποκτήσει  προωθημένα «ποιοτικά» χαρακτηριστικά  «ετσιθελικής»  πειθάρχησης , επιβολής κι  ελέγχου συμπεριφοράς της κοινωνίας .

(Πάντως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την συνέπεια του συστήματος , το οποίο πρώτα δολοφονεί ένα 15χρονο παιδί κι έπειτα απαγορεύει και καταστέλλει με τη βία τις εκδηλώσεις στην επέτειο της δολοφονίας του .)

Όπως έγραψε ο Κ. Δουζίνας  , Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και πρόεδρος του Ιδρύματος «Νίκος Πουλαντζάς» , με αφορμή παρόμοια γεγονότα κρατικής βίας τον Νοέμβρη 2019 :

«Έτσι μπορούμε να ερμηνεύσουμε την πρόσφατη επίταση της κρατικής βίας ως τη δημιουργία μιας «οιονεί κατάστασης εξαίρεσης» , στόχος της οποίας είναι τα σώματα των ανυπάκουων και το μυαλό των νοικοκύρηδων.»

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ , 9-12-2019

Τελικά , «για το καλό μας» αποφασίζουμε εμείς ή κάποιοι άλλοι για μας ;

Η απάντηση είναι προφανής .

Άλλωστε οι «εξουσιαστές» ομολογούν άφοβα , κυνικά και απροκάλυπτα τα «πιστεύω» τους , διότι ξέρουν καλά πως απευθύνονται σε μια κοινωνία γονατισμένη και σε κατάσταση «μέθης» από τον φόβο αλλά και από τα απανωτά χτυπήματα (κοινωνικά , πολιτικά , οικονομικά κλπ) που έχει δεχθεί κατά την τελευταία 10ετία :

«…το πρώτο πράγμα που έμαθα ως φοιτητής ήταν ότι κράτος είναι η νόμιμη άσκηση βίας».

ΜΑΚΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ , 13-11-2019

«…Από τότε που υπάρχει η έννοια της φιλελεύθερης δημοκρατίας , ο λαός δίνει το μονοπώλιο της βίας σε ένα κράτος …».

Κ. ΜΠΟΓΔΑΝΟΣ , 14-11-2019

Η κοινωνία δεν έχει άλλη επιλογή από το «να βγει από τα σχοινιά» όπου έχει στριμωχτεί και δέχεται από την εξουσία απανωτά χτυπήματα , να βγει από την άγνοια και τη σύγχυση , από το πνεύμα υποταγής  και  δουλοπρέπειας που πάει να αποκτήσει χαρακτηριστικά αρετής και να αναπτύξει κριτική σκέψη απέναντι στην ελεγχόμενη - κατευθυνόμενη πληροφόρηση , η οποία , σαν επίμονη σταγόνα που τρώει την πέτρα , προσπαθεί να εντυπώσει στο μυαλό της προκαταλήψεις που υπαγορεύει η εξουσία .

Η κοινωνία οφείλει να  ξαναβρεί το χαμένο αγωνιστικό πνεύμα και φρόνημά της , να ορθώσει ανάστημα και να υψώσει φωνή , πως δεν ανέχεται να την εξευτελίζουν , να την καταπιέζουν , να την εξαθλιώνουν και να την κακομεταχειρίζονται εκείνοι που , από το Σύνταγμα , έχουν επιφορτισθεί με τη διαφύλαξή της και την εξασφάλιση της ευημερίας και της ελευθερίας της .

Δρόμος άλλος για να βγούμε από το τέλμα , δρόμος άλλος για την κοινωνική αλλαγή, για την «άλλη» κοινωνία των ανθρώπων , την κοινωνία της ισότητας , της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο , δεν υπάρχει , εκτός από εκείνον του αγώνα .

Salus populi suprema lex esto

(Υπέρτατος νόμος είναι η σωτηρία του λαού)

 Σπάρτη 8-12-2020

Βαγγέλης  Μητράκος