Γράφει η Σόφη Βαφάκου

Στη ζωή μας ένα από τα σταθερά «θέλω» όλων μας είναι η ζωή μας να μπει σε μία «τάξη». Να έχουμε πέντε ή δέκα σταθερά πράγματα όπου από εκεί θα παίρνουμε δύναμη, από εκεί θα ξεκινάμε και εκεί θα γυρνάμε. Αυτές οι σταθερές είναι είτε η οικογένεια, είτε οι φίλοι, είτε η δουλειά, είτε ο σύντροφος,  είτε οτιδήποτε άλλο μπορεί να να μας κάνει να νιώθουμε ασφαλείς μέσα σε αυτό. Όλα λοιπόν τακτοποιημένα και όλα όπως πρέπει τα θελουμε.

Έρχονται όμως στιγμές στη ζωή που αυτά τα θεμέλια κλονίζονται σαν ένα κτίριο που το ταρακουνά σεισμός! Η οικογένεια μπορεί να αλλάξει με ένα θάνατο του ενός γονέα, οι φίλοι μπορεί να σε προδώσουν ή απλά να χαθούν μέσα στη καθημερινότητα, η δουλειά και αυτή μπορεί να χαθεί και ο σύντροφος ή ο σύζυγος μπορεί να φύγει και αυτός….

Κάτι τέτοια «χαστούκια» έρχονται στη ζωή μας για να μας δείξουν πως τίποτα δεν είναι σταθερό, ούτε τα υλικά αγαθά, ούτε οι άνθρωποι. Όσο και να  θέλουμε να ελέγξουμε τη ζωή μας, αυτό είναι αδύνατο. Μάλιστα, πολλές φορές εμείς οι ίδιοι ασυνείδητα βγάζουμε πράγματα από τη ζωή μας που τα είχαμε σαν στηρίγματα. Βγαίνουν από τη ζωή μας πράγματα που ήταν σαθρά τα θεμέλια τους και με τη πρώτη καταιγίδα, διαλύθηκαν….

Πολλές φορές τα βλέπαμε πως δεν μας  άλλο  πράγματα, καταστάσεις, άνθρωποι αλλά τα κρατάμε μόνο και μόνο από την ανασφάλεια που αισθανόμαστε για τον εαυτό μας για το τι θα απογίνουμε χωρίς αυτά ναι από το φόβο του αγνώστου και της νέας αρχής! Γαντζωνόμαστε σε σχέσεις που έχουν χάσει την αγάπη και τον έρωτα επειδή φοβόμαστε πως δεν θα βρεθεί κάτι καλύτερο  ή έστω κάτι ανάλογο και τη μοναξιά τη φοβόμαστε ακόμη περισσότερο!

Παραμένουμε σε μια δουλειά που έχει μετατραπεί σε δουλεία γιατί εκτός από το οικονομικό συμφέρον, πιστεύουμε πως κάποια άλλη θα είναι χειρότερη από αυτή και δεν συνειδητοποιούμε το πόσο ψυχική φθορά μας επιφέρει αυτή η δουλεία! Κρατάμε φίλους που πλέον δεν επικοινωνούμε ψυχικά μαζί τους παρά μόνο γιατί αρνούμαστε να τους βγάλουμε από τη ζωή μας γιατί δεν μπορούμε να πούμε ευθέως ένα με «κούρασες» ή «δεν έχω κάτι άλλο να μοιραστώ μαζί σου».

Μάθαμε να μην αποχωριζόμαστε εύκολα… Μας είπαν όταν είμασταν μικρά παιδιά «μην πετάς τα πράγματα σου» και αυτό το κάνουμε για όλες τις καταστάσεις και τα πρόσωπα εφόρου ζωής! Η αλλαγή όμως είναι αυτή που είναι το μόνο σταθερό στη ζωή! Η αλλαγή ιδεών, καταστάσεων, αντιλήψεων, προσώπων είναι αυτή που μας εξελίσσει… Τίποτα δεν επιτυγχάνεται με τη στασιμότητα και αλλοίμονο σε αυτούς που έμειναν  ίδιοι από την αρχή έως το τέλος της ζωής τους. Η ίδια η ζωή μας δίνει τις άξαφνες αλλαγές για να καταλάβουμε τι θελουμε και τι όχι, τι μπορούμε να αντέξουμε και τι όχι…

Μεγάλος  δάσκαλος η ζωή και ένας από τους τρόπους για να μάθεις είναι η αλλαγή!  Ουσιαστικά, αυτό που θέλει να μάθουμε  είναι τον εαυτό μας, πότε με ευχάριστες αλλαγές, πότε με δυσάρεστες…. Δεν μας δίνει τίποτα που δεν αξίζουμε και δεν μπορούμε να αντέξουμε! Όταν λοιπόν καταλάβουμε πως η αλλαγή δεν είναι κάτι τρομακτικό και το να αλλάζει η ζωή δεν είναι κάτι πομπώδες,  τότε εμείς οι ίδιοι θα την αναζητούμε και θα την επιδιώκουμε…!