Άρθρο Αναστασία Κανελλοπούλου

Βιώνουμε μια πρωτοφανή υγειονομική κρίση που έχει καθηλώσει την οικονομική δραστηριότητα με πολλαπλά προβλήματα στις κοινωνίες και ιδιαίτερα στις τοπικές κοινωνίες, στις μικρές οικονομικές δραστηριότητες, με αποτέλεσμα πολλές από αυτές να πάψουν να λειτουργούν με απρόβλεπτες εξελίξεις για το μέλλον τους. Αυτή η πραγματικότητα μας ξανάφερε στην σκέψη τον Φραγκλίνο Ρούζβελτ και το new deal που έδωσε διέξοδο στην οικονομική κρίση του 1929 με την υλοποίηση ενός ευρέως προγράμματος δημοσίων επενδύσεων. Το ίδιο μπορούμε να πούμε ότι επιχειρείται και σήμερα από τα κράτη και από την Ευρωπαϊκή Ένωση με την εκτενή προσπάθεια στήριξης του εμπορίου και των τοπικών οικονομικών δραστηριοτήτων γενικά.

Ο προβληματισμός που οδήγησε σε αυτό το άρθρο , είναι ποια θα ήταν η αντίδραση των πηγών χρηματοδότησης , αν αντιλαμβάνονταν ότι μέσα σε όλη αυτή την προσπάθεια , υπάρχουν θεσμικοί φορείς που αρνούνται ή που δεν διεκδικούν με πάθος εγκεκριμένες  δημόσιες επενδύσεις  και χρηματοδοτήσεις και κατ’ επέκταση την αιμοδοσία που αυτές συνεπάγονται για τις τοπικές κοινωνίες.

Ερέθισμα αποτέλεσε η πληροφορία μας ότι υπήρξε αδράνεια αρχικά και αδιαφορία στην συνέχεια  εκ μέρους της Δημοτικής Αρχής Σπάρτης να συμβάλει στην απορρόφηση των οχτώ εκατομμυρίων (8.000.000,00) ευρώ που υπήρχαν αναξιοποίητα μέχρι τον Μάρτιο του 2020 και για μια συνεχόμενη δεκαετία, στα ταμεία του πρώην Εθνικού Ιδρύματος Νεότητας (ΕΙΝ)- και σήμερα Ιδρύματος  Νεολαίας και Δια Βίου Μάθησης (Ι.ΝΕ.ΔΙ.ΒΙ.Μ)-, και  τα οποία χρήματα αποσκοπούσαν στην αποκατάσταση του γνωστού κτιρίου της Μαθητικής Εστίας Σπάρτης.

Είναι πράγματι απίστευτη η πραγματικότητα που αποδεικνύει ότι υπάρχουν σήμερα τοπικοί άρχοντες που απεμπολούν δημόσιες επενδύσεις σε μια οικονομία που ασφυκτιά . Η  αβελτηρία τους  είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί από την πόλη μας η μεγάλη αυτή επένδυση, πράγμα που δεν στέρησε μόνον από την τοπική οικονομία σημαντικούς πόρους και εμπορική κίνηση , αλλά στέρησε από  την πόλη μας ένα κτίριο που θα μπορούσε να προσφέρει πολλαπλές υπηρεσίες , όπως η δημιουργία  φοιτητικής εστίας που θα αποτελούσε ισχυρότατο επιχείρημα  για την διατήρηση των πανεπιστημιακών σχολών, στέγαση ειδικού δημοτικού σχολείου , όπως υποσχόταν επί πενταετία η προηγούμενη δημοτική αρχή, στέγαση των συλλογικών μη κερδοσκοπικών φορέων κλπ.

Το ιστορικό της απώλειας αυτής της επένδυσης έχει ως εξής:

• Το 2005 το ΕΙΝ προχώρησε στην ενίσχυση του φέροντος οργανισμού του εγκαταλελειμμένου κτιρίου της Μαθητικής Εστίας στην πόλη μας, με δημόσια επένδυση ύψους 5.500.000,00 ευρώ προκειμένου να επιτύχει την στατική του αποκατάσταση. Αυτό επιτεύχθηκε και γι’ αυτό η τότε Δημοτική αρχή αποδέχθηκε να εγκατασταθεί στο ισόγειο του κτιρίου για αρκετά χρόνια το Μουσικό Σχολείο.
• Το 2009 το ΕΙΝ χρηματοδότησε την ολοκλήρωση του έργου με πίστωση ύψους 8.000.000,00 ευρώ  από το τομεακό πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας. Το έργο δημοπρατήθηκε  τον Μάρτιο του 2009 και το ίδιο καλοκαίρι μετά την αξιολόγηση των προσφορών του δημόσιου διαγωνισμού αναδείχθηκε ο ανάδοχος του έργου.
• Τον Οκτώβριο του 2009 έγιναν εκλογές και ο διευθύνων σύμβουλος του ΕΊΝ λόγω αλλαγής της κυβέρνησης δεν προχώρησε στην υπογραφή σύμβασης με τον ανάδοχο του έργου. Το έργο και η υπογραφή της σύμβασης έμειναν στα αζήτητα , χωρίς κανείς ποτέ από τον Δήμο Σπάρτης που λογικά ήταν πάντα ο άμεσα ενδιαφερόμενος να αποκατασταθεί ένα τέτοιο δημόσιο κτίριο στην πόλη μας , να αναζητήσει την τύχη αυτού του διαγωνισμού και να απαιτήσει την ολοκλήρωση του έργου, το οποίο θα μπορούσε να φιλοξενήσει φοιτητές και τουλάχιστον να αφαιρέσει αργότερα το επιχείρημα όσων επέμειναν για την απομάκρυνση των Πανεπιστημιακών σχολών από την Σπάρτη λόγω έλλειψης Φοιτητικής Εστίας!
• Όλα αυτά τα χρόνια η διοίκηση του ΕΙΝ, που εν τω μεταξύ είχε μετονομασθεί σε ΙΝΕΔΙΒΙΜ, διατηρούσε την χρηματοδότηση των 8.000.000,00 ευρώ για την ολοκλήρωση του κτιρίου της Σπάρτης, παρά τις τεράστιες πιέσεις που είχαν προκαλέσει στην εθνική οικονομία και στην χρηματοδότηση των δημοσίων έργων τα μνημόνια.
• Στην συνέχεια το ΙΝΕΔΙΒΙΜ τον Οκτώβριο του 2019 ζήτησε από την νέα δημοτική αρχή Σπάρτης να χρηματοδοτήσει μία μικρή μελέτη της τάξης των 10.000,00 ευρώ προκειμένου να γίνει στατικός επανέλεγχος του κτιρίου ώστε στην συνέχεια να δημοπρατηθεί εκ νέου , εφ’ όσον οι πιστώσεις των 8.000.000,00 ευρώ παρέμεναν εγγεγραμμένες στον προϋπολογισμό του Ιδρύματος για το έργο της Σπάρτης, για να ολοκληρωθεί το κτίριο της Μαθητικής Εστίας! Φυσικά η διοίκηση του Ιδρύματος ενημέρωσε τον Δήμαρχο Σπάρτης  Πέτρο Δούκα, ότι υπήρχε πρόθεση και κίνδυνος  να μεταφερθεί η πίστωση των 8.000.000.00 ευρώ  σε άλλες ανάγκες του Ιδρύματος, αν δεν γινόταν ο στατικός επανέλεγχος για να δημοπρατηθεί εν τέλει το έργο.
• Στις 10-03-2020 το ίδρυμα διέγραψε από τον προϋπολογισμό του το έργο της Σπάρτης και μετέφερε τα 8.000.000,00 ευρώ στην κάλυψη άλλων αναγκών σε άλλες πόλεις. Αυτό συνέβη διότι ο Δήμαρχος Πέτρος Δούκας δυστυχώς δεν προέβη σε καμία από τις ενέργειες που του ζητήθηκαν από το Ίδρυμα, επαναπαυμένος , όπως φημολογείται, στο γεγονός ότι η οικογένειά του διατηρούσε κοινωνικές σχέσεις με την Υπουργό Παιδείας και κατά συνέπεια δεν κινδύνευε το έργο να απενταχθεί από το πρόγραμμα του Ιδρύματος.

• Η μόνη ενέργεια του Δημάρχου, όπως φαίνεται από τοπικά δημοσιεύματα, ήταν μετά από 4 μήνες και συγκεκριμένα στις 13-07- 2020 να στείλει email  στην διοίκηση του Ιδρύματος με το οποίο να επιχειρεί να τους εκφοβίσει λέγοντας ότι , αν δεν ολοκληρωθούν οι εργασίες στην Μαθητική Εστία Σπάρτης, «επειδή το κτίριο προσβάλλει την αισθητική της πόλης»  θα πρέπει να το κατεδαφίσουν και να απομακρύνουν τα υλικά κατεδάφισης!

Τι σήμαιναν τα 8.000.000,00 ευρώ το 2020 για μια πόλη που έχει κατεβάσει ρολά λόγω της πανδημίας; Ας ενημερώσει κάποιος τους Σπαρτιάτες γιατί έγιναν εκ μέρους της Δημοτικής αρχής επιλογές που έδιωξαν την επένδυση των 8.000.000,00 ευρώ. Ή γιατί δεν έγιναν οι επιλογές που θα μπορούσαν να κρατήσουν το έργο της ολοκλήρωσης του κτιρίου της Μαθητικής Εστίας;

Πώς γίνεται να μην αξιολογείται από την δημοτική αρχή  θετικά κάθε δημόσια επένδυση; Μήπως για τον ίδιο λόγο δεν έχουμε δει μέχρι σήμερα μεγάλα έργα να δρομολογούνται στον Δήμο μας;

 Πώς γίνεται κάθε φορά να βρίσκεται κάποιος που αρπάζει στην κυριολεξία  τις δημόσιες επενδύσεις από την πόλη μας;

Είναι πράγματι αδύνατον να χαρακτηρίσουμε την απόφαση της Δημοτικής αρχής να χάσει μια τέτοια ευκαιρία και να αφήσει την πόλη μας και πάλι να κλαίει στα κουφάρια της!

Είναι αδιανόητο να μην υπάρχει αίσθηση των αναγκών αυτής της πόλης και μάλιστα από την δημοτική αρχή. Όπως είναι αδιανόητο από το 2009 μέχρι σήμερα να μην έχει υπάρξει ενδιαφέρον και ενεργοποίηση από την εκάστοτε δημοτική αρχή για την τύχη αυτού του έργου. Όπως επίσης είναι αδιανόητο και σήμερα ακόμα η αντιπολίτευση ( αν υπάρχει), η οποία ήταν δημοτική αρχή τα τελευταία δέκα χρόνια, να συνεχίζει να παραμένει εξ ίσου  αδιάφορη  για την απορρόφηση των 8.000.000 ευρώ, να μην θέτει την σημερινή δημοτική αρχή προ των ευθυνών της για τα πολλαπλά προβλήματα της πόλης μας.

Η ευθύνη δεν αρχίζει και δεν τελειώνει μόνον σε ρητορείες και σε επικοινωνιακά τεχνάσματα. Απαιτείται ουσιαστική ενασχόληση όλων με τα προβλήματα της πόλης και του Δήμου μας. Αν συμβεί αυτό , τότε θα είναι θέμα χρόνου να βιώσουμε και τα θετικά αποτελέσματά .

^[i] Η Αναστασία Κανελλοπούλου είναι πρόεδρος του Ινστιτούτου Σπάρτης, πρ.  Περιφερειάρχης .