"Τα συνεχόμενα περιστατικά αστυνομικής βίας σε βάρος εργαζόμενων ανθρώπων, φοιτητών και οικογενειών  δεν είναι κάτι που βλέπουμε για πρώτη φορά.

Η κρατική βια και καταστολή δεν είναι σημερινό φαινόμενο, δεν είναι έτσι απλά η εμμονή της κυβέρνησης. Το εργατικό κίνημα έρχεται αντιμέτωπο με την επίθεση των κρατικών μηχανισμών από τότε που υπάρχει και αγωνίζεται για τα δικαιώματα μας.

Δεν ξεχνάμε τις απρόκλητες επιθέσεις των ΜΑΤ σε φοιτητές, συνταξιούχους, γυναίκες και ΑΜΕΑ όταν διεκδίκησαν τα δικαιώματα τους – μισθούς και συντάξεις. Επιθέσεις που έγιναν πρόσφατα από όλες τις κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις.

Η επίθεση στον λαό, είναι συνειδητή κυβερνητική πολιτική.Είναι προσπάθεια ενοχοποίησης των εργαζόμενων και των αγροτών για την εξέλιξη της πανδημίας. Είναι προσπάθεια να μπει φρένο στους δίκαιους αγώνες για την προστασία της υγείας και της ζωής μας, για την διεκδίκηση των  δικαιωμάτων μας.

 Η έξαρση αυτής της βίας έρχεται μαζί με το ξέσπασμα του τρίτου και  μεγαλύτερου κύματος της πανδημίας, έρχεται σε μια στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων και των βιοπαλαιστων αγροκτηνοτρόφων, έχει συνειδητοποιήσει ότι οι λόγοι που φτάσαμε ως εδώ δεν είναι η απερισκεψία μας, αλλά τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, στα μέσα μαζικής μεταφοράς και αλλού.

 Η έξαρση αυτής της επίθεσης, έρχεται γιατί η κυβέρνηση ετοιμάζει νέους αντεργατικούς και αντιαγροτικούς νόμους, όπου θα μετατρέψει το 8ωρο σε 10ωρο νομιμοποιώντας τις απλήρωτες υπερωρίες για τους εργαζόμενους και απειλώντας σε αφανισμό τους βιοπαλαιστές αγροκτηνοτρόφους προωθώντας την Νέα Αγροτική Πολιτική της κυβέρνησης και ποινικοποιώντας την συνδικαλιστική δράση.

 Η έξαρση της κρατικής καταστολής έρχεται σε μια περίοδο που μπαίνουμε σε νέα κρίση του συστήματος , σε νέα βαθιά οικονομική ύφεση η οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ξεκίνησε μερικούς μήνες πριν το ξέσπασμα της πανδημίας.

 Η επίθεση στον λαό μεγαλώνει γιατί αυτός είναι ο πραγματικός εχθρός του συστήματος.

Η πανδημία δεν αντιμετωπίζεται με την αστυνομία. Αντιμετωπίζεται με μέτρα προστασίας εκεί που γίνεται η μεγάλη διασπορά, δηλαδή στους χώρους δουλειάς, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στα νοσοκομεία, στα σχολεία. Η πανδημία αντιμετωπίζεται με ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, με πραγματική επίταξη του ιδιωτικού τομέα, με επιτάχυνση των διαδικασιών εμβολιασμού και πρόσβαση σε όλα τα διαθέσιμα εμβόλια.

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ούτε αυτήν την φορά. ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΦΙΜΩΣΟΥΝ όπως δεν μπόρεσαν να το κάνουν εδώ και ένα χρόνο που ξέσπασε η πανδημία.

111 χρόνια πριν τον Μάρτη του 1910 ξεσικώθηκαν οι κολλίγοι αγρότες της Θεσσαλίας απένατι στην τυρανία των τσιφλικάδων,παραμένει επίκαιρος όσο πότε ο ηρωικός αγώνας των κολλίγων ,όπου σήμερα οι βιοπαλαιστές αγρότες έχουν απέναντι τους τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές.

Η αγανάκτηση να γίνει οργή και οργάνωση στα ταξικά σωματεία και στους αγωνιστικούς αγροτικούς και κτηνοτροφικούς συλλόγους του οργανωμένου αγροτικού κινήματος.

Απαιτούμε:

• Να μπει τέρμα στην αστυνομοκρατία και την κρατική καταστολή.

• Καμία περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού.

• Επίταξη εδώ και τώρα του ιδιωτικού τομέα της υγείας και χωρίς αποζημίωση.

• Να ανοίξουν τα σχολεία με 15 μαθητές ανά τάξη ,να προσλησφούν καθαρίστριστριες και να δωθούν ολα τα απαραίτητα μέσα ατομικής προστασίας δωρεάν .

• Να ανοίξουν τα πανεπιστήμια, να γίνουν τα παιδιά μας φοιτητές ξανά, να δωθούν λεφτά για την παιδεία και όχι για αστυνομία στις σχολές

• Έλεγχος και μέτρα προστασίας των εργαζομένων σε όλους τους χώρους δουλειάς της περιοχής ,ιδιαίτερα όπου απασχολούνται μαζικά εργαζόμενοι.

• Έλεγχος στα σούπερ μάρκετ, στις μεγάλες αποθήκες, στο εμπόριο.

• Κατώτατες εγγυημμένες τιμές στα αγροτικά προιόντα

• Στήριξη του εισοδήματος και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Προστασία των ανέργων.

• Στελέχωση και εξοπλισμός του Κέντρου Υγείας του Βλαχιώτη"

                        20/3/21

"Κι εμείς βρισκόμαστε εδώ σήμερα για να δείξουμε την αντίθεσή μας στην όλο και αυξανόμενη αστυνομική βία και καταστολή εις βάρος των εργαζομένων των φοιτητών και των μαθητών. Πανελλαδικά αυτή τη στιγμή μαθητές φοιτητές και εργαζόμενοι βρίσκονται στους δρόμους και διαδηλώνουν για τα αυτονόητα, ενώ ταυτόχρονα η αστυνομία και τα ΜΑΤ μας αντιμετωπίζει σαν εγκληματίες. Ειδικά για εμάς τους φοιτητές η κατάσταση πανελλαδικά είναι ντροπιαστική.  Βλέπουμε φοιτητές με ανοιγμένα κεφάλια, να τους δέρνουν καθημερινά τα ΜΑΤ, παρόλο που οι στις διαδηλώσεις μας κρατούνται τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, μάσκες, αποστάσεις και τα λοιπά, βλέπουμε συμφοιτητές μας να περνούν ακόμα και νύχτες μέσα στα κρατητήρια.

Δεν θέλω βέβαια να σταθώ μόνο σε αυτή την κατάσταση, η οποία παρεμπιπτόντως μιλά και από μόνη της για το πόσο απαράδεκτη είναι. Ήθελα να δώσω μια εικόνα για το γιατί οι φοιτητές αλλά και οι μαθητές βρίσκονται στους δρόμους και αντιδρούν.

Αρχικά πριν φτάσω στην υπάρχουσα κατάσταση εν μέσω πανδημίας και για το τι συμβαίνει τώρα, θα ήθελα να πω λίγο για την κατάσταση που επικρατεί μέσα στις σχολές ούτος η άλλως. Γιατί η αλήθεια είναι πως η μαθητική και η φοιτητική κοινότητα αντιδρά και αντιμετωπίζει την καταστολή της τωρινής αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης καιρό τώρα. Η κατάσταση που επικρατεί στις σχολές ήταν και από πριν την καραντίνα εξευτελιστική. Βλέπουμε σχολές με διαλυμένα κτίρια, υπό-στελεχωμένες, με εργαστήρια σε άσχημη κατάσταση και εργαστηριακό εξοπλισμό σχεδόν άφαντο. Σε πολλές περιπτώσεις βλέπουμε ακόμα και καθηγητές να βάζουν από την τσέπη τους για να καλύψουν τέτοιες ελλείψεις. Και την τελευταία 5ετία έχουν υπάρξει μειώσεις προσωπικού ακόμα και 50% σε κάποιες σχολές.

Παράλληλα με αυτά πριν 1 εβδομάδα κλείσαμε 1 χρόνο έξω από τις σχολές μας. Εδώ είναι που η κυβέρνηση έδειξε πραγματικά τι είναι για αυτην προτεραιότητα. Ένα χρόνο τώρα δεν έχουμε δει τις σχολές μας, ένα χρόνο τώρα στην τήλε-εκπαίδευση, το οποίο σημαίνει καθόλου εργαστήρια ακόμα και σε σχολές που αυτά είναι παραπάνω από αναγκαία, (βλ. Ιατρική, μηχανολόγοι, χημικοί, φυσικοί κλπ.) αλλά  και (όσοι έχουν παιδιά στην τήλε-εκπαίδευση το καταλαβαίνουν αυτό και με το παραπάνω), πλατφόρμες να πέφτουν, ίντερνετ να κολλάει συνεχώς και πολλά άλλα προβλήματα που προκύπτουν στα παιδιά που αναγκάζονται να κάθονται 8-9 ώρες τη μέρα μπροστά από μια οθόνη.

Εδώ πρέπει να πούμε ότι όλα αυτά τα ζητήματα δεν είναι ούτε καμίας μεγάλης δυσκολίας ούτε ουτοπικό το να λυθούν, απλά η κυβέρνηση δεν θέλει να τα λύσει. Γιατί βλέπουμε τον τουρισμό να ανοίγει σε 2 μήνες κανονικά, βλέπουμε στα σχολεία 20-26 άτομα σε μια τάξη, μια βδομάδα κλειστά μια ανοιχτά, βλέπουμε την αστυνομία και τα ΜΑΤ στοιβαγμένα απέναντι στους φοιτητές χωρίς κανένα μέτρο προστασίας. Αυτό που δεν βλέπουμε είναι να γίνονται προσλήψεις καθηγητών έτσι ώστε να σπάσουν τα τμήματα των σχολών για να γίνουν θεωρίες και εργαστήρια δια ζώσης όπως θα έπρεπε, αυτό που δεν βλέπουμε είναι να δίνονται λεφτά για αξιοπρεπή εξοπλισμό και προσωπικό, αλλά και για να παρθούν τα απαραίτητα μέτρα προστασίας στους χώρους των πανεπιστημίων. Αντίθετα η κυβέρνηση μετά από όλα αυτά αποφάσισε να δώσει 30 εκατομμύρια ευρώ για να φτιάξει σώμα αστυνομίας μέσα στις σχολές.

Το οποίο μας φέρνει στο τωρινό νομοσχέδιο.

Του οποίου το πρώτο κομμάτι είναι  η πανεπιστημιακή αστυνομία. Με τις ίδιες αφορμές όπως με την κατάργηση του ασύλου, δήθεν για να εξαλειφθεί η εγκληματικότητα μέσα στις σχολές, προσλαμβάνουν για 30 εκατομμύρια ευρώ, 1000 αστυνομικούς οι οποίοι θα φέρουν “μόνο”, όπως λένε αυτοί γκλόμπ και σπρέι. Οι φοιτητές ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει αυτό. Όπως και τώρα έξω από τις σχολές έτσι θα μπει και μέσα η καταστολή. Γιατί να μη γελιόμαστε φαίνεται ότι το φοιτητικό κίνημα είναι αυτό που τους τρομάζει γιατί τους “εγκληματίες” που λένε αυτοί δεν τους εμπόδισε ποτέ κανείς να τους πιάσουν.

Το δεύτερο κομμάτι είναι τα ν+2

Δηλαδή να διαγραφόμαστε οι φοιτητές σε περίπτωση που δεν έχουμε καταφέρει να τελειώσουμε  τις σχολές μας σε ν+2 χρόνια. Πάμε να δούμε όμως λίγο ποιοι είναι αυτοί οι φοιτητές που θα πετάγονται έξω από τις σχολές τους μετά από 6 χρόνια προσπάθειας. Θα είναι μήπως οι φοιτητές που έχουν την άνεση να σπουδάζουν χωρίς να δουλεύουν ή ακόμα και να πηγαίνουν φροντιστήρια; Όχι, θα είναι παιδιά τα οποία δεν θα έχουν κανένα τέτοιο προνόμιο. Θα είναι παιδιά τα οποία για να καταφέρουν να νοικιάζουν ένα σπίτι (γιατί όπως ξέρουμε και η κατάσταση στις εστίες είναι απαράδεκτη και εκατοντάδες παιδιά πετιούνται κάθε χρόνο έξω παρόλο που πληρούν όλες τις προϋποθέσεις) θα πρέπει να δουλεύουν ντελιβεράδες, σερβιτόροι με τις γνωστές συνθήκες εργασίας, τα ευέλικτα ωράρια και τους μισθούς πείνας που ισχύουν σήμερα. Παιδιά που ακόμα και στα έσοδα της σεζόν να καταφέρουν να περιορίσουν τα έξοδα τους αμέσως έχουν χάσει την εξεταστική του Σεπτεμβρίου.

Και το τρίτο κομμάτι είναι η ισοτίμηση των πτυχίων των ιδιωτικών κολεγίων με αυτά των πανεπιστημίων. Αυτή είναι μια αλλαγή που δείχνει και τη συνολική κατεύθυνση αυτού του νομοσχεδίου αλλά και γενικά την πολιτική της υποβάθμισης της δημόσιας παιδείας που ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις, με απώτερο σκοπό την ιδιωτικοποίησης της.

Μια πολιτική που φυσικά δεν είναι μεμονωμένη, αλλά ακολουθείται ακόμα και στην υγεία κάτι που γίνεται φανερό ειδικά σήμερα εν καιρό πανδημίας.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών, με απλά λόγια είναι: από τη δευτεροβάθμιά έως και την τριτοβάθμια εκπαίδευση, όποιος έχει την οικονομική δυνατότητα θα σπουδάζει ενώ όποιος δεν την έχει θα καταλήγει ανειδίκευτος εργάτης, με μισθούς πείνας και χωρίς δικαιώματα. 

Εμείς ζητάμε:

-Να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να ανοίξουν τώρα οι σχολές.

-Να πάρουν πίσω το αίσχος που ονομάζουν νομοσχέδιο.

Δεν θα μας φιμώσουν, δε θα τους περάσει, οργανώνουμε τον αγώνα μας, γιατί η δωρεάν δημόσια παιδεία είναι αναφαίρετο δικαίωμα μας.

Καλούμε φοιτητές, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς να σταθούν στο πλευρό μας στο δίκαιο αγώνα που κάνουμε."