Ασφαλώς και δεν θα πρωτοτυπήσω αν γράψω ότι πλήθος οδηγών δεν σταματά στις διαβάσεις των πεζών αλλά αντιθέτως ορισμένοι μάλιστα γκαζώνουν για να… προειδοποιήσουν τους τολμηρούς που θα αποφάσιζαν να… διεκδικήσουν το δικαίωμά τους. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται ακόμη και στο κέντρο της πόλης, με αποτέλεσμα για παράδειγμα να έχει καταργηθεί ουσιαστικά κάθε διάβαση.
Η δικαιολογία πάντα είναι ότι… δεν φαίνονται οι διαβάσεις, ενώ λίγο πιο πέρα δεν υπάρχει καθόλου σήμανση, με αποτέλεσμα να γίνεται ένας μύλος με τους πεζούς να διασχίζουν τις οδούς ανάμεσα στα αυτοκίνητα.
Φυσικά εκεί που γίνεται μύλος είναι στην Παλαιολόγου όπου πολλοί οδηγοί θεωρούν αυτονόητο ότι είναι… αποκλειστικής χρήσης για τα αυτοκίνητα και δεν υποχωρούν με… τίποτε από αυτό.

Με νουθεσίες ασφαλώς δεν γίνεται δουλειά και η επιθετικότητα των οδηγών εκδηλώνεται με κάθε ευκαιρία.
Ως εκ τούτου ο μόνος τρόπος για να περιοριστούν οι κίνδυνοι, είναι να θέσει περιορισμούς με εμπόδια ο Δήμος και η Τροχαία. Εννοείται βεβαίως ότι η μέθοδος δεν θα πρέπει να αποτελεί παγίδα με κίνδυνο να τσακιστούν οι οδηγοί, αλλά τρόπος για να επιβραδύνουν υποχρεωτικά κατά τη διέλευση. Τρόποι υπάρχουν πολλοί αρκεί να γίνει αντιληπτό ότι για την προστασία των πεζών, θα πρέπει να δυσκολευτεί η… ζωή των οδηγών.

Η ύπαρξη των διαγραμμίσεων στους δρόμους είναι στατιστικά αποδεδειγμένο ότι διευκολύνει την κίνηση των οχημάτων σε αυτούς, ενώ ταυτόχρονα συμβάλλει και στη μείωση των ατυχημάτων.
Αντίστοιχα οι διαγραμμίσεις των διαβάσεων πεζών μαζί με την κάθετη σηματοδότησής τους, πρέπει να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της κυκλοφοριακής αγωγής οδηγών και πεζών.

Ως αντίλογο, ο καθένας θα μπορεί να εκφέρει την άποψη ότι οι οδηγοί δεν σέβονται τους πεζούς και αντίστροφα οι πεζοί τους οδηγούς.
Το κάθε “παιγνίδι” έχει όρους και κανόνες που καλούνται οι εμπλεκόμενοι οδηγοί και πεζοί να τους σέβονται.

Για να τους σέβονται όμως θα πρέπει να τους γνωρίζουν πρωτίστως.

Γράφει ο Σταμάτης Παπαδάτος