Όταν ο κ. Μητσοτάκης κηρύσσει πόλεμο στους εργαζόμενους, κηρύσσει πόλεμο στην Δημοκρατία και την κοινωνία ολόκληρη

Επιχειρήσεις χωρίς εργαζόμενους είναι αδύνατο να υπάρξουν, όπως και εργαζόμενοι χωρίς εργασιακά δικαιώματα. Για τον κ. Μητσοτάκη, βέβαια, οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι ανυπεράσπιστοι για να μπορεί η οικονομία να αναπτύσσεται, οι επιχειρήσεις να κερδοφορούν, Οι εργοδότες να είναι ευχαριστημένοι. Όσο ποιο ασύδοτοι τόσο ποιο ευχαριστημένοι.

Για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό ή στο δημόσιο τομέα τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητας τους, της Ιστορίας και των αγώνων τους, βαμμένα με το αίμα τους, εκφράζουν τις αξίες τους για Ισότητα, Κοινωνική Δικαιοσύνη και Δημοκρατία.

Η εργασία αποτελεί πεδίο που αναδεικνύεται με σαφήνεια η διαχωριστική γραμμή με τον νεοφιλελευθερισμό και τη δεξιά πολιτική. Αποτελεί μάχη ιδεών και πολιτικών ανάμεσα σε δύο εκ διαμέτρου αντίθετους κόσμους και αντιλήψεις.

Η προάσπιση της εργασίας και των εργατικών δικαιωμάτων αφορά την κοινωνική πλειοψηφία, τους εργαζομένους στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα, κάθε μορφή εργασίας και φυσικά τους νέους ανθρώπους και την προοπτική τους.

Το νομοσχέδιο που απεργάζεται η κυβέρνηση αποτελεί το τελειωτικό χτύπημα στον κόσμο της εργασίας, σε συνέχεια των αντεργατικών και αντικοινωνικών πολιτικών που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ από την επομένη των εκλογών, σε μια περίοδο μάλιστα βαθειάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, μείωσης εισοδημάτων, επισφάλειας και ανεργίας.

Συνιστά πρόκληση να έρχεται αυτό το νομοσχέδιο εν μέσω πανδημίας, lockdown και περιοριστικών μέτρων, με την πλειονότητα των εργαζομένων σε αναστολή σύμβασης και υποχρεωτική τηλεργασία, χωρίς τη δυνατότητα συλλογικής διαβούλευσης, δράσης και κινητοποίησης.

Αποτελεί πλήγμα στη Δημοκρατία καθώς η κυβέρνηση το έχει συμπεριλάβει στις «μεταρρυθμίσεις» της πρότασης της για το Ταμείο Ανάκαμψης, αναγορεύοντας το σε προαπαιτούμενο για την εκταμίευση των πόρων του. Επιχειρεί κατ’ αυτόν τον τρόπο να δεσμεύσει τη χώρα και τις μελλοντικές κυβερνήσεις. Η κυβέρνηση της ΝΔ με δική της απόφαση καθιστά τις αντεργατικές της επιλογές σε νέου τύπου «μνημονιακές υποχρεώσεις».

Αυτό δείχνει και η σφοδρή επίθεση που εξαπολύει στον κόσμο της εργασίας και του μόχθου, από των πρώτο κιόλας μήνα των εκλογών του Ιουλίου 2019. Αλλεπάλληλα πλήγματα για τον κόσμο της εργασίας, το ωράριο εργασίας, τους μισθούς και εν γένει τα εργασιακά δικαιώματα.

Οι ψηφισμένοι, μέχρι σήμερα, νόμοι από την Κυβέρνηση, αντικατοπτρίζουν ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, και όχι μεταρρυθμίσεις καθώς η κατάργηση του βάσιμου λόγου απόλυσης, η μη επέκταση των συλλογικών συμβάσεων και η κατάργηση της προσφυγής των εργαζομένων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας, φανερώνουν την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων που επιδιώκει η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη. Φρόντισε να μετατρέψει το ΣΕΠΕ, τον ελεγκτικό μηχανισμό, αρμόδιο μέχρι πρότινος για την ορθή εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας, τη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων, καθώς και της ασφάλειας και υγείας των εργαζομένων, σε έναν απλό διεκπεραιωτικό μηχανισμό. Για πρώτη φορά στη χώρα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη νομοθετεί τη 10ωρη εργασία, χωρίς πρόσθετη αμοιβή. Όλα αυτά, 134 χρόνια μετά την απεργία του Σικάγο και 100 χρόνια μετά από τη νομοθέτηση του 8ωρου στην Ελλάδα, την ίδια στιγμή που η Ισπανία γίνεται η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία θα εφαρμοστεί η τετραήμερη εβδομάδα εργασίας των 32 ωρών. Η Κυριακάτικη αργία πηγαίνει περίπατο, ενώ ταυτόχρονα η Κυβέρνηση αυξάνει το ανώτατο όριο υπερωριών από 48 ώρες σε εξαμηνιαία βάση, στις 120 ετησίως, ενώ υπάρχουν στο τραπέζι εισηγήσεις για ευθυγράμμιση του πλαφόν των υπερωριών στη βιομηχανία με όλους τους κλάδους, γεγονός που θα φέρει τη μείωση του κόστους των υπερωριών στις βιομηχανίες. Προβλέπονται οι καταχρηστικές απολύσεις χωρίς περιορισμούς, και μάλιστα χωρίς κόστος για τους εργοδότες. Ταυτόχρονα, καταργείται η επαναπρόσληψη εργαζομένου ακόμα και όταν η απόλυση έχει κριθεί δικαστικά. Αυτό που δεν έκανε καμία κυβέρνηση της ΝΔ τα τελευταία 38 χρόνια, να ακουμπήσει τον Νόμο 1264/82 που κατοχύρωνε τις συνδικαλιστικές ελευθερίες των εργαζομένων, το κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ματαιώνει και ποινικοποιεί τη συνδικαλιστική δράση, διευρύνοντας το πεδίο με βάση το οποίο μία απεργία μπορεί να κριθεί παράνομη από τα δικαστήρια. Ενώ ήδη το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό απεργιακών κινητοποιήσεων προσβάλλονται δικαστικά και κρίνονται «παράνομες και καταχρηστικές», τώρα θα είναι και ποινικά κολάσιμες. Ένα νομοσχέδιο που συνέταξε η ελίτ της εργοδοσίας, στρώνει το έδαφος για τη βάναυση τιμωρία των εργαζομένων και την επικράτηση ανισοτήτων.

Μέσα στην υγειονομική κρίση που βιώνουμε τον τελευταίο χρόνο, κεκτημένα δεκαετιών, που κερδήθηκαν με κόπο και αγώνες, ποδοπατήθηκαν από τη ΝΔ, ελαφρά τη καρδία, με πρόσχημα μάλιστα την πανδημία. Χιλιάδες εργαζόμενοι βρέθηκαν εκτός ομπρέλας προστασίας, αντιμετωπίζοντας βιοποριστικό πρόβλημα, με το εισόδημα και την απασχόληση να μην θωρακίζονται ουσιαστικά. Η υγειονομική κρίση συνοδεύτηκε από ελλιπή μέτρα ενίσχυσης των πληγέντων εργαζομένων, επιφέροντας δυσβάσταχτες οικονομικές επιπτώσεις.

Την ταφόπλακα που δεν κατάφερε να βάλει καμία δεξιά κυβέρνηση στα εργασιακά δικαιώματα, προσπαθεί να βάλει ο κ. Μητσοτάκης. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική που εκφράζει, συνεχίζει να παίρνει  σάρκα και οστά, αυτή τη φορά μέσα από νέες αντεργατικές ρυθμίσεις που επίκειται να φέρει στη βουλή ο Υπουργός Εργασίας Τα όρια έχουν ξεπεραστεί προ πολλού.

 Όταν κυβέρνηση   κηρύσσει πόλεμο στους εργαζόμενους, κηρύσσει πόλεμο στην Δημοκρατία και την κοινωνία ολόκληρη.

Η προάσπιση της εργασίας και των εργατικών δικαιωμάτων αφορά την κοινωνική πλειονότητα, τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα, κάθε μορφή εργασίας και φυσικά τους νέους ανθρώπους και το μέλλον τους. Σε αυτές τις συνθήκες η υπέρβαση της παραταξιακής διαμάχης για επιμέρους διαφορές μπροστά στη μεγάλη μάχη για την υπεράσπιση κατακτήσεων ενός αιώνα εργατικών αγώνων είναι μονόδρομος.

Αυτή η πολιτική, που πλήττει βάναυσα τον κόσμο της εργασίας, δημιουργεί προβλήματα και ανισότητες και ευνοεί τα μεγάλα συμφέροντα, δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή σε καμία περίπτωση. Είναι αναγκαία όσο ποτέ η μετωπική συμπόρευση όλων των δυνάμεων που έχουν επιλέξει την προάσπιση του κόσμου της εργασίας, ώστε η άμυνα απέναντι στους παρωχημένους νεοφιλελευθέρους κυβερνητικούς σχεδιασμούς να γίνει αποτελεσματική.

Κάθε άλλη επιλογή θα στέκεται απέναντι στα συμφέροντα των εργαζομένων και θα κριθεί αυστηρά.

Ενώνουμε δυνάμεις για το 8ωρο, τις συλλογικές συμβάσεις και την πληρωμή των υπερωριών

Τιμάμε τη Εργατική Πρωτομαγιά με απεργία την Πέμπτη 6 Μάη

Όλοι στην συγκέντρωση στις 10:30 στο Εργατικό Κέντρο Λακωνίας

Παναγιώτης Κουμουνδούρος

Μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Λακωνίας

και του ΝΤ Λακωνίας της ΑΔΕΔΥ