Το βαγόνι του ΣΥΡΙΖΑ που διάλεξα, δεν ξέρω από τι οι πόρτες για μένα δεν ανοίγουν, επομένως δεν μπορώ να κατέβω σε καμμιά ενδιάμεση στάση, αυτό είναι καλό γιατί θα φτάσω στο τέρμα.

Το τελευταίο διάστημα μετά  τις Ευρωεκλογές έντονη φημολογία και περί ρέουσα ατμόσφαιρα περί επιστολής παραίτησης και αποχώρισης μου  από το ΣΥΡΙΖΑ –ΠΣ.

Στη συμμετοχή μου στις οργανώσεις και τα κόμματα τις Αριστεράς από το 1976 μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν αποχωρήσεις  και παραιτήσεις, μόνο καρατομήσεις και διαγραφές.

Στη θέση του Συντονιστή της ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ με ανέδειξε η ψήφος των συντρόφων μου της Λακωνίας, μόνο αυτοί έχουν το δικαίωμα να μου ζητήσουν παραίτηση ή αποχώρηση.

Να ξεκαθαρίσω

Στο Δρομολόγιο λοιπόν του τρένου που πήρα και  κάνει τέρμα στην "ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ" το βαγόνι του ΣΥΡΙΖΑ που διάλεξα, δεν ξέρω από τι, οι πόρτες για μένα δεν ανοίγουν, επομένως δεν μπορώ να κατέβω σε καμμιά ενδιάμεση στάση, αυτό είναι καλό γιατί θα φτάσω σίγουρα  στο τέρμα, ακόμα και αν χρειαστεί να με απεγκλωβίσουν από τα συντρίμμια του όρθιο ή ξαπλωτό.

Με την  Κίνηση για την Ενότητα της Αριστεράς που πρωτοστάτησε στην συγκρότηση και ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζαμε ότι θα περάσει από σαράντα κύματα, γιατί γνωρίζαμε την Αριστερά, είμαστε όμως σίγουροι ότι χτίζαμε την κυβερνώσα Αριστερά για την Δημοκρατία την Κοινωνική Αλλαγή ,γνωρίζαμε επίσης ότι θα υπάρξουν πίσω από αμετακίνητα ιδεολογήματα κρυμμένοι ηγετίσκοι. Το δικό μου πολιτικό ένστικτο με οδήγησε να εμπιστεύομαι την ορμή των ΝΕΩΝ.

(Υπάρχει ωστόσο ακόμα μια φωτογραφία και με τον Αλέκο Αλαβάνο γύρω στο 2004-2005 δεν μπόρεσα να την βρω)

Ο πραγματικός λοιπόν κοινωνικός αγωνιστής οφείλει να  έχει σκοπό της ζωής του να βοηθήσει με οποιοδήποτε τρόπο στην ανατροπή της κεφαλαιοκρατικής εκμεταλλευτικής κοινωνίας και των κρατικών θεσμών που έχει δημιουργήσει, να πάρει μέρος στην απελευθέρωση των ανθρώπων της σύγχρονης μισθωτής εργασίας, προσπαθώντας  να τους βοηθήσει να αποκτήσουν  συνείδηση της θέσης τους και των αναγκών τους, τη συνείδηση των όρων που απαιτεί η αυτοσυνειδησία τους.

Ερμηνεύοντας σήμερα τα πράγματα κατά πως εξελίσσονται στο κόμμα μου έχω το εξής να διατυπώσω, τίποτα δεν θα μπορούσε να υποτάξει και να το καταστήσει ακίνδυνο και διαχειριστικό για το σύστημα εξουσίας ένα νέο ακόμη αριστερό κοινωνικό κίνημα ποιο ασφαλέστερα από μια διψασμένη για εξουσία ελίτ διανοουμένων, από αυτή τη γραφειοκρατική θωράκιση που προσπάθησαν και προσπαθούν να παγιώσουν για να κατασκευάσουν μια κινούμενη μάζα από μια ”επιτροπή”. Ο επιδέξιος πολιτικός ακροβάτης πρέπει να αντιλαμβάνεται ότι το μόνο ”υποκείμενο” στο οποίο ανήκει ο ρόλος του ηγέτη είναι το συλλογικό ”εγώ” των ανθρώπων της εργασίας, που διεκδικεί αποφασιστικά για τον εαυτό της το δικαίωμα να υποπίπτει σε σφάλματα και να μαθαίνει τη διαλεκτική της ιστορίας. Τα σφάλματα που διαπράχθηκαν από ένα αληθινό κοινωνικό κίνημα είναι ιστορικά απείρως γονιμότερα και πολυτιμότερα από το αλάθητο της καλύτερης «κεντρικής επιτροπής», «δεξαμενών σκέψεις» και άλλων τινών. 

Παναγιώτης Κουμουνδούρος

Συντονιστής ΝΕ Λακωνίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ