Μήνυμα Δημάρχου Σπάρτης για τη. Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος

Τιμάμε την Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας ως ιερή υποχρέωση όλων μας! Τιμάμε και θρηνούμε τους αδελφούς μας Μικρασιάτες και Ποντίους που ζούσαν ειρηνικά στη Μικρά Ασία (στη Σμύρνη και τη Μίλητο τουλάχιστον από το 1000 π.Χ. και στον Πόντο από το 756 π.Χ. - ίδρυση της Τραπεζούντας), αλλά και τους Αρμενίους και όλους όσους φονεύθηκαν και καταστράφηκαν από την Τουρκική αγριάδα και θηριωδία! 

Θα προσπαθήσω με ‘δυό λόγια’ να εξηγήσω πως εξελίχθηκαν τα πράγματα. Για να μάθουμε κάποιες πτυχές που ίσως δεν μας ήταν γνωστές σε όλους. 

Γιατί μαθαίνοντας γίνεσαι καλύτερος! 

Όταν γίνεσαι καλύτερος γίνεσαι πιο δυνατός. 

Και όταν γίνεσαι πιο δυνατός, τότε προστατεύεις καλύτερα τη πατρίδα σου και το δίκαιο!! 

Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή! 

  Την περίοδο 1839-1876 η Τουρκία προσπάθησε να προχωρήσει σε μια σειρά από μεταρρυθμίσεις με στόχο την αναδιοργάνωση και τον εκσυγχρονισμό (Τανζιμάτ) της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στα οικονομικά, τη δημόσια διοίκηση, με κατάργηση των θρησκευτικών διακρίσεων σε βάρος των χριστιανών και γενικότερα εκσυγχρονισμό στις σχέσεις με τους υπηκόους της. 

Βασικά διατάγματα (φιρμάνια) του Τανζιμάτ ήταν: 

-το Αυτοκρατορικό Διάταγμα του Ρόδωνος (1839), και 

-το Διάταγμα της Εμπέδωσης των Μεταρρυθμίσεων (Ισλαχάτ Φεμανί ή Χαττ-ι-Χουμαγιούν) του 1856.  

Αυτή η φιλελευθεροποίηση επέτρεψε στον Ποντιακό ελληνισμό μια αξιοσημείωτη άνθηση στο εμπόριο, στα πνευματικά και τα πολιτιστικά! 

Έτσι μπόρεσαν να ιδρύσουν πάμπολλα ιδρύματα (Ιεροί Ναοί, εκπαιδευτήρια, σύλλογοι, κλπ). 

Όμως η συνολική παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας συνεχιζόταν! 

  Μέχρι το 1913, με τη λήξη των βαλκανικών πολέμων οι Οθωμανοί είχαν εκδιωχθεί από την Ευρώπη εκτός από μέρος της Θράκης και είχανν απωλέσει πολύ μεγάλο μέρος των Αραβικών επαρχιών τους.  

Η ταμιακή αδυναμία της Οθωμανικής κυβέρνησης να πληρώνει το στρατό και τους στρατιωτικούς στην ώρα του, όξυνε και τις σχέσεις της με το Στρατό! 

Έτσι από το 1908 έκανε την εμφάνισή του το Κίνημα των Νεότουρκων με κεντρικό πυλώνα τον Κεμάλ Ατατούρκ, που υποσχόταν εκσυγχρονισμό και κατάργηση των αναχρονιστικών και απολυταρχικών προνομίων των Σουλτάνων.

• Αύγουστος 1914: Στην Ευρώπη ξεσπάει ο φοβερός Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος
• 29 Οκτωβρίου 1914: Η Γερμανοί καταφέρνουν να μπλέξουν το Οθωμανικό ναυτικό σε βομβαρδισμό της Οδησσού, περίπου εν αγνοία της Τουρκικής κυβέρνησης.
• 2 Νοεμβρίου 1914: Η Ρωσία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
• 5 Νοεμβρίου 1914: Η Βρετανία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
• 11 Νοεμβρίου 1914: Οι Οθωμανοί κηρύσσουν τον πόλεμο σε Βρετανία, Γαλλία και Ρωσία
• 14 Νοεμβρίου 1914: Ο Σουλτάνος Μωάμεθ Έ, καλεί τους Σουνίτες και Σιίτες μουσουλμάνους σε Τζιχάντ / Jihad= ιερό πόλεμο κατά των απίστων Χριστιανών και των δυτικών δυνάμεων.
• 22 Δεκ. 1914 - 17 Ιαν. 1915: Η φοβερή Μάχη του Σαρικαμίς στην βόρεια περιοχή της Μικράς Ασίας στα Ρωσοτουρκικά σύνορα έληξε με μεγάλη ήττα των Τούρκων που μέτρησαν τεράστιο αριθμό νεκρών από τις μάχες, τα κρυοπαγήματα, τον τυφοειδή πυρετό και την εξάντληση. Στη μάχη αυτή στρατολογήθηκαν πόντιοι και Αρμένιοι και από τις δύο πλευρές! 

Η μεγάλη αυτή ήττα εξαγρίωσε τους Τούρκους! 

  Έριξαν ευθύνες στους Έλληνες Πόντιους και τους Αρμένιους που υπηρετούσαν στον οθωμανικό στρατό, και τους έστειλαν σε τάγματα εργασίας. Φυσικά άρχισαν οι λιποταξίες, με πολλούς να τρέχουν να βρουν καταφύγια στα βουνά. 

  Σε αντίποινα, στην επαρχία Κερασούντας, κάηκαν ολοσχερώς 88 χωριά μέσα σε τρεις μήνες.  Τριάντα χιλιάδες Έλληνες της επαρχίας, αναγκάστηκαν σε πεζοπορία προς την Άγκυρα μέσα στο καταχείμωνο! Ίσως και επτά χιλιάδες να χάθηκαν από τις κακουχίες.   Αλλά άρχισαν και το κυνηγητό και σε όλες τις δυτικές επαρχίες της Μικράς Ασίας (βλ. Φώκαια, 1914)!

• Μάρτιος 1915 - Ιανουάριος 1916

Με επικεφαλής τον Κεμάλ Ατατούρκ, οι Οθωμανοί αντιστέκονται με επιτυχία στην Αγγλο-Γαλλική επίθεση μαζί με τους Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς συμμάχους τους στην Καλλίπολη που είχε ως στόχο την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. 

Αρχίζουν μαζικές εκτοπίσεις των Ελλήνων από το Μαρμαρά μέχρι το Αϊβαλή  και προσπάθειες δημιουργίας αμιγώς τουρκικών οικισμών!

• 16 Απριλίου 1916

Οι Ρώσοι εισέρχονται στην Τραπεζούντα. 

Αυτό εξαγρίωσε κιάλλο τους Τούρκους, γιατί δήθεν οι Πόντιοι έδιναν πληροφορίες, συνεργαζόντουσαν με τους Ρώσους και τους υποστήριζαν! 

Έτσι, χριστιανοί κάτοικοι από τις περιοχές της Σινώπης και της Κερασούντας εκτοπίστηκαν στην ενδοχώρα της Μικράς Ασίας.  

Άρχισε και η προσπάθεια για εξαναγκαστικό εξισλαμισμό γυναικών. 

Σε αυτά καθοδηγητικό ρόλο φαίνεται να έπαιξε ο στρατιωτικός σύμβουλος της αυτοκρατορίας, Γερμανός αντιστράτηγος Liman Von Sanders. 

Κάθε αντίσταση προκαλούσε νέα ένταση στις διώξεις! 

• 1915 - Οκτώβριος 1918

Εκτός από την Καλλίπολη και τα Ρωσικά σύνορα, Τουρκικές δυνάμεις μάχονται κατά των Αράβων και των Βρετανών στη χερσόνησο του Σινά και τη Παλαιστίνη! 

Αυτό εξαντλεί και αποδιοργανώνει την παραπαίουσα αυτοκρατορία (που πολέμαγε σε 3 μέτωπα• Ρωσικό, Αραβικό και Καλλίπολης) - αλλά εξαγριώνει και δημιουργεί και πρόσφορο έδαφος για ανθελληνική και αντιχριστιανική προπαγάνδα εκδικήσεις και πογκρόμ! 

• Δεκέμβριος 1916

Εκδόθηκε Διαταγμα, που προέβλεπε την εξορία όλων των ανδρών από 18 ως 40 ετών και τη μεταφορά των γυναικόπαιδων στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας.  

• Φεβρουάριος 1918

Με τη Ρωσία εντελώς εξαντλημένη, η νέα κυβέρνηση των Μπολσεβίκων υπό τον Λένιν, διατάσσει την αποχώρηση από την Τραπεζούντα και επιζητάει τη γενικότερη ειρήνευση.  

Χωρίς χριστιανική προστασία, οι Τούρκοι άφησαν τους πόντιους και τους Αρμένιους στα χέρια των φανατικών παραστρατιωτικών Τούρκων Τσετών! 

Τι ήταν οι Τσέτες; 

Ληστές, κατάδικοι που τους άφηναν οι Τουρκικές αρχές να καταδιώκουν χριστιανούς με αντάλλαγμα το εύκολο πλιάτσικο, τις δημεύσεις περιουσιών και τους βιασμούς! 

• Από το 1914 έως το 1918, περισσότεροι από 150.000 με 230.000 Πόντιοι έχασαν, έτσι, τη ζωή τους.

Άλλοι 235.000 Πόντιοι εξορίστηκαν, ενώ 80.000 μετανάστευσαν στη Ρωσία.  

• Μετά την Ανακωχή του Μούδρου (30 Οκτωβρίου 1918) που σηματοδότησε την παύση των εχθροπραξιών μεταξύ Οθωμανών και των δυτικών συμμαχικών δυνάμεων, εκδόθηκε σουλτανικό διάταγμα που χορηγούσε αμνηστία στους Πόντιους αντάρτες, οι οποίοι κλήθηκαν να παραδώσουν τα όπλα τους και να επιστρέψουν στις εστίες τους. 

Όμως, παρά την εξαγγελία, οι περισσότεροι από αυτούς που αφοπλίστηκαν, είτε δολοφονήθηκαν είτε φυλακίστηκαν. 

• 19 Μαΐου 1919

Ο Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα και ανέθεσε στον τσέτη Τοπάλ Οσμάν τον διωγμό των χριστιανών σε 400 χωριά περίπου στη περιοχή της Σαμψούντας  

Αρχίζουν δολοφονίες από Τσέτες με τις ευλογίες του Κεμάλ Αρατούρκ - αν και το 1923 οι Τούρκου τον εκτέλεσαν γιατί είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο! 

• Κατά τον Σεπτέμβριο του 1921 πάνω από 400 από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες του ποντιακού Ελληνισμού συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο από τα αποκαλούμενα δήθεν «Δικαστήρια της Ανεξαρτησίας»

Παίρναν ακόμα και νεαρά κορίτσια και αγόρια από τις οικογένειές του, και τα έδιναν ως δουλικά σε εύπορους Τούρκους! 

• Με την κατάρρευση του εκστρατευτικού μετώπου τον Αύγουστο του 1922, οι Έλληνες Μικρασιάτες βρέθηκαν στο έλεος της Τουρκικής αγριάδας! 

Μέχρι σήμερα η Τουρκία δεν έχει ζητήσει ούτε ένα απλό συγνώμη για αυτές τις θηριωδίες, όπως και κατά των αδελφών μας Αρμενίων. 

Οφείλουμε εμείς να κρατάμε τη Μνήμη των αδελφών μας άσβεστη, αλλά και το Κράτος μας ‘απροσμάχητον’! 

Αυτό απαιτεί λίγο λιγότερο από το ‘εγώ’, και λίγο περισσότερο από το ‘εμείς’! 

Αυτό απαιτεί κάποιες θυσίες από όλους μας! Να βελτιώνει ο καθένας τον εαυτό του, και να βοηθά, όσο μπορεί, και τους άλλους να γίνουν καλύτεροι - όπως πρόσταζε ο Σωκράτης! 

Απαιτεί να αγαπάμε το Κράτος μας! 

Ζήτω οι Πόντιοι αδελφοί μας! 

Ζήτω το Έθνος μας!!!