Έναν χρόνο μετά τις μεγάλες κινητοποιήσεις που προκάλεσε η απώλεια 57 συνανθρώπων μας στις ράγες της πολιτικής κόστους - οφέλους, σωματεία και φορείς  διατρανώνουν για μια ακόμα φορά ότι δεν θα επιτρέψουν να συγκαλυφθούν οι ευθύνες για το έγκλημα. Ένας χρόνο από τα εκατομμύρια του κόσμου που έκανε τον πόνο του οργή και την οργή συλλογικό αγώνα. Που έκανε την αγανάκτησή του, διεκδίκηση  απέναντι στα συντρίμμια που έχει γίνει η ζωή του από την πολιτική που θεωρεί την προστασία της κόστος

Εξάλλου, στις ίδιες «ράγες» εκτροχιάζεται κάθε πλευρά της ζωής των εργαζομένων και των οικογενειών τους: Οι μισθοί ροκανίζονται από την ακρίβεια και εξαντλούνται στις 19 κάθε μήνα, οι δημόσιες δομές Υγείας βρίσκονται στο «κόκκινο» λόγω της υποστελέχωσης (βλέπε νοσοκομείο Σπάρτης), η μόρφωση και οι σπουδές μετατρέπονται όλο και περισσότερο σε ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα. Η κυβέρνηση, μαζί με τους «κοινωνικούς εταίρους», βάζει για μια ακόμα φορά σε εφαρμογή τον νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού, με την υπονόμευση των Συμβάσεων, παράλληλα με εκβιασμούς και εντατικοποίηση εργασίας στους χώρους δουλειάς.

Στα πλαίσια αυτά αντιλαμβανόμαστε ότι η λεγόμενη δημοσιονομική ισορροπία είναι μια λεκτική ακροβασία που στην πράξη θέλει τους πολλούς να κρατούν στην καμπούρα τους τα κέρδη των λίγων.

Στις 28 Φεβρουαρίου απεργούμε για τις ζωές μας!

Η απεργιακή κινητοποίηση στις 28 Φλεβάρη δεν είναι απλά μια αγωνιστική υπενθύμιση για όλα αυτά που και τώρα δεσπόζουν, ένα μεγάλο «δεν θα ξεχαστεί» απέναντι στην αποδεδειγμένα κατάπτυστη προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών και των ενόχων από την κυβέρνηση κι άλλους μηχανισμούς . Είναι μια επιβεβλημένη απάντηση στην ασφυκτική κατάσταση που δημιουργεί η βαρβαρότητα αυτής της πολιτικής στην ζωή μας. Με την ακρίβεια που αφανίζει το εισόδημά μας, τους μισθούς που σε περίοδο ανάπτυξης παραμένουν σε επίπεδα προ δεκαετίας, την πλειοψηφία των εργαζομένων να δουλεύουν χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, την φορολεηλασία που έχει γονατίσει τα λαϊκά στρώματα. Το γεγονός πως κάθε μας ανάγκη γίνεται ένα εμπόρευμα πολυτελείας για λίγους γιατί μετατρέπονται σε πεδίο κερδοφορίας όπως συμβαίνει στην υγεία, στην παιδεία κ.α..

Στις 28 Φλεβάρη βγαίνουμε στο δρόμο για αυτό το διαρκές έγκλημα που συμβαίνει στην ζωή μας. Γιατί τα «Τέμπη» είναι πολλά για  να τα προσπεράσει κανείς. Γιατί δεν αποδεχόμαστε να ζούμε με μια λογική «πάμε κι όπου βγει».

Δε φεύγει ο θύμος, δε σβήνει η οργή! Είτε με τα κέρδη τους ή με τη ζωή.

Μας γεμίζει θυμό το γεγονός πως τόσο καιρό μετά δεν έχει προχωρήσει σχεδόν καθόλου η απαραίτητη διαδικασία και έρευνα. Πως πάνε να τα κουκουλώσουν μη διστάζοντας να κλείσουν άρον-άρον ακόμα και την Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής ή να φορτώσουν τις ευθύνες των κυβερνήσεων και των υπουργείων μόνο στην ατομική ευθύνη ενός - δύο ανθρώπων για να “ξεμπερδέψουν”. Επιμένουμε: “Το έγκλημα αυτό να μη συγκαλυφθεί!”. Νιώθουμε υποχρέωση απέναντι στη μνήμη των νεκρών, στα βάσανα των τραυματιών, στις οικογένειές τους.

Ανεξάρτητα από τις αφετηρίες που έχει ο καθένας, είναι η στιγμή να ενώσουμε τις  φωνές μας γιατί τα προβλήματα είναι κοινά. Είναι επιτακτική ανάγκη να δράσουμε και να μην παραμένουμε θεατές. Διαλέγουμε μεριά και δυναμώνουμε κάθε μέρα τον συλλογικό αγώνα, την οργάνωση και την αλληλεγγύη, για να κατακτήσουμε το δικαίωμα στη ζωή και το μέλλον που μας αξίζει.

Εργαζόμενοι, αγρότες, επαγγελματίες, έμποροι, αυτοαπασχολούμενοι, εκπαιδευτικοί, συνταξιούχοι, μαθητές, φοιτητές, παλεύουμε για τις ανάγκες μας.

Συμμετέχουμε μαζικά-μαχητικά όλοι στην απεργία στις 28 Φεβρουαρίου και στην απεργιακή συγκέντρωση στις 10:30 π.μ. στο πάρκο του ΟΤΕ.

ΑΡΦΑΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Μέλος του Δ.Σ. του

Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Λακωνίας