Έλα μάνα, μόλις έφτασα! 
Ξέρω, δεν με βλέπεις, μα εγώ έφτασα! 
Εδώ που είμαι είναι όλα πράσινα, καθαρά εκεί που πατώ και μπλε καθαρά, εκεί ψηλά που κοιτώ! 
Όχι σαν τα βρώμικα μπλε και πράσινα εκεί κάτω.
Είναι πολύ όμορφα και αληθινά! 
Μην στεναχωριέσαι μάνα.
Δεν πονάω πια!
Δεν θα πονέσω ποτέ ξανά!
Άλλωστε, δεν πρόλαβα να νιώσω πόνο, παρά μονάχα, λίγα δευτερόλεπτα!
Να χαίρεσαι μάνα!
Δεν είμαι μόνος! 
Είμαι εδώ, με τα άλλα παιδιά!
Να μην το ξεχάσω μάνα!
Τα παιδιά που αγνοούνται, να ξέρεις, είναι εδώ μαζί μας!
Πες το και στις άλλες μανάδες, να ηρεμήσουν, να μην ανησυχούν!
Ήταν πολύ σφοδρή η σύγκρουση, δυστυχώς.
Γνωριστήκαμε όλοι μεταξύ μας εδώ!
Γίναμε φίλοι, παίζουμε και γελάμε!
Δεν πονέσαμε μάνα! 
Πες το και στις άλλες μανάδες.
Μόνο, ένα πράμα μάνα.
Μην τους αφήσετε να ξεφύγουν.
Έχετε τον τρόπο! 
Έχετε την δύναμη!
Πες το και στις άλλες μανάδες.
Σήμερα είσαι εσύ, αύριο θα είναι αυτές.
Τους βλέπω όλους, από εδώ πάνω, μάνα!
Λένε ψέμματα!
Κλαίνε ψέμματα! 
Αυτή τη δουλειά ξέρουν.
Μόνο αυτό κάνουν καλά.
Όταν θα έχει κάτσει ο κουρνιαχτός από τα ψεύτικα δάκρυα και τα παχιά λόγια, πήγαινε μάνα και πες τους, ότι εγώ δεν είχα σκοπό, να έρθω εδώ πάνω, τόσο νωρίς.
Έκλεψαν λεφτά.
Έκλεψαν δόξα.
Έκλεψαν εξουσία.
Καταχράστηκαν εξουσία. 
Έκλεψαν τη ζωή μου μάνα.
Μα περάσαμε πολύ όμορφα, αυτό το τριήμερο!
Γελάσαμε, χορέψαμε!
Ήταν πολύ ωραία!
Επιστρέφαμε στις σχολές μας και στα πανεπιστήμια μας, μάνα.
Για να κάνουμε τους εαυτούς μας άξιους ανθρώπους, εσάς περήφανους και την Πατρίδα μας, σπουδαία!
Η Πατρίδα, που δεν μας λογαριάζει μάνα!
Ποιός θα μείνει πίσω, να πει την ιστορία μου μάνα;
Ποιός θα με θυμάται, μετά από δέκα χρόνια;
Ποιός θα μιλάει για εμένα, στην παρέα;
Δεν θα ξαναπάω βόλτα, με τον σκύλο μου.
Ούτε στο γήπεδο, να δω την αγαπημένη μου ομάδα.
Με συγχωρείς, που σου έδωσα τόση πίκρα.
Δεν το ήθελα. 
Έγινε τόσο αστραπιαία.
Δεν πρόλαβα, ούτε τον σταυρό μου να κάνω.
Με πήρε μαζί του, μάνα!
Το τρένο που τόσο αγαπούσα!
Το τρένο που λάτρευα, από μικρό παιδί!
Με πήρε μαζί του!
Ένα παιδί είχες κι εσύ και τώρα, θα μετράμε μαζί ανάποδα τις μέρες, για να ανταμώσουμε ξανά! 
Θα μου λείπεις μάνα, όλοι θα μου λείπετε, αλλά θα σας βλέπω εγώ.
Θα σου λείπω, δεν θα με βλέπεις εσύ, αλλά να ξέρεις, ότι εδώ είναι καλύτερα από εκεί και θα σε περιμένω! 
Μόνο, μην τους αφήσετε να ξεφύγουν.
Δεν θα ηρεμήσει η ψυχή μας, αν δεν πληρώσουν.
Ξέρουν τι να κάνουν, μάνα.
Θα ρίξουν το φταίξιμο, σε έναν άνθρωπο και όλοι οι άλλοι, θα τη γλιτώσουν.
Δεν θέλω άλλα παιδιά εδώ πάνω! 
Φτάνουμε εμείς!
Υπήρχαν ήδη, πολλά παιδιά εδώ, όταν ήρθαμε!
Θα τους στοιχειώνουμε, όλα τα βράδια, της υπόλοιπης ζωής τους!

Καλό Παράδεισο... ?

Αναδημοσίευση από facebook Αποστολος Νικολαϊδης