Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές...

Τ. Λειβαδίτης

... αυτά έγραψε ο ποιητής στην αρχή της πρώτης στροφής του ποιήματος «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος». Γεμάτος αγωνιστική διάθεση καλεί και εμάς να αφήσουμε τη βόλεψή μας και να παλέψουμε, να αγωνιστούμε για την εδραίωση των ιδανικών αυτών που θα κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο όπως η Ειρήνη και το Δίκιο.

Μας καλεί να βγούμε να βροντοφωνάξουμε τη θέλησή μας για Ειρήνη και Δικαιοσύνη, για έναν καλύτερο κόσμο, αψηφώντας όλες τις δυσχέρειες και την αντίδραση που αναπόφευκτα θα αντιμετωπίσουμε στον δύσκολο, κάθε άλλο παρά ανώδυνο, δίκαιο, σίγουρα ελπιδοφόρο αυτό αγώνα μας.

Έναν αγώνα με τέτοια χαρακτηριστικά δίνει εδώ και χρόνια ο Λαός της Παλαιστίνης. Έναν αγώνα για ζωή και ελευθερία, απέναντι στην ισραηλινή κατοχή, με το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ να πυροδοτεί τον κίνδυνο ενός γενικευμένου πολέμου.

Αυτή την ώρα στην Παλαιστίνη, στη Λωρίδα της Γάζας διαπράττεται ένα ακόμα ιμπεριαλιστικό έγκλημα. Το κράτος του Ισραήλ συνεχίζει τις σφαγές των προηγούμενων χρόνων, χτυπάει με τη στρατιωτική του μηχανή τον λαό, τους αμάχους, τα παιδιά, με χιλιάδες νεκρούς. Επιβάλλει καθολικό αποκλεισμό στερώντας στους κατοίκους το νερό, τρόφιμα, φάρμακα, ιατρικά εφόδια και ηλεκτρικό ρεύμα, προετοιμάζει χερσαία επέμβαση και γενοκτονία. Προκαλεί συγκρούσεις και δεινά στους λαούς της περιοχής και στο δικαίωμα να ζήσουν ειρηνικά.

Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, κυβερνήσεις, ΜΜΕ, τρολ του ίντερνετ, μηχανισμοί πρεσβειών κ.α. έχουν προχωρήσει σε έναν τεράστιο πόλεμο προπαγάνδας και αντιστροφής της πραγματικότητας, για να δικαιολογήσουν τα διαχρονικά ισραηλινά εγκλήματα. Επιδιώκουν να ταυτίσουν την αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό με "τρομοκρατία". Το βαρέλι δεν έχει πάτο!

Τίθεται βέβαια και το ερώτημα τι να κάνουμε ως χώρα, τι στάση να κρατήσουμε, ως θεσμικά όργανα κάθε επιπέδου, ως πολίτες, εν τέλει ως άνθρωποι. Η απάντηση είναι ξεκάθαρη…

Η Ελλάδα πρέπει να εφαρμόσει την απόφαση που πήρε ομόφωνα το Ελληνικό Κοινοβούλιο, με βάση τις αποφάσεις του ΟΗΕ για ίδρυση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους, στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ, με διακοπή της κατοχής και απελευθέρωση όλων των  κρατουμένων.

Σε αντιπαράθεση με τις δυνάμεις που καλούν τον λαό να συνταχθεί με το κατοχικό ισραηλινό κράτος και να εμπλακεί η χώρα ακόμα πιο βαθιά σε πολεμικούς σχεδιασμούς, αυτό που τώρα επείγει είναι να δυναμώσει η αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό, να στηριχθεί ο αγώνας του για ελεύθερη πατρίδα, να σταματήσει τώρα η ισραηλινή σφαγή στην Γάζα και να στηριχτεί η αντιπολεμική πάλη και στο δήμο μας.

Αναρωτιέμαι βέβαια τι είναι αυτό που οδηγεί ολόκληρο Δημοτικό Συμβούλιο να μην βγάζει άχνα για όλη αυτή την τραγική ιστορία. Έστω ανθρώπινα να καταδικάσουν αυτό το έγκλημα τόσων χρόνων. Εξαίρεση για άλλη μια φορά οι εκλεγμένοι με την Λαϊκή Συσπείρωση που στέκονται στην σωστή πλευρά της ιστορίας. Μπορούν βέβαια, τέτοια ζητήματα, να συνυπάρχουν με τα υπόλοιπα θέματα του Δημοτικού Συμβουλίου, να γίνεται μια συζήτηση, ώστε να βγαίνουν συμπεράσματα και να βγαίνουν προς την κοινωνία του δήμου μας. Να είναι “παράδειγμα” το Δ.Σ.!

Τι να περιμένεις όμως, από παρατάξεις και δημάρχους που τα προηγούμενα χρόνια βρέθηκαν στο ίδιο τραπέζι με εκπροσώπους των ισραηλινών φονιάδων σε συνέδρια και συμπόσια, στα πλαίσια φιλίας, επιλογών κλπ. (πάντα υπάρχει μια όμορφη βιτρίνα).

Η σημερινή φωτιά στην Παλαιστίνη, οι φωτιές που ανάβουν οι ιμπεριαλιστές σ' όλον τον πλανήτη δεν μπορούν να καθυποτάξουν τους λαούς που αγωνίζονται. Η εξάπλωση της αδικίας προκαλεί την αντίσταση και γεννά νέους πολέμους με απρόβλεπτες, επικίνδυνες και πολύ οδυνηρές συνέπειες για τους λαούς.

Γνωρίζουμε καλά ότι δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών. Κανένας λαός δεν το δέχεται, δεν συμβιβάζεται. Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη. Η εκμετάλλευση και το άδικο, η καταπάτηση των δικαιωμάτων των λαών και των ανθρώπων του μόχθου τρέφουν και γεννούν τους πολέμους και τον θάνατο, τη δυστυχία, τον ξεριζωμό και την προσφυγιά.

Όσο υπάρχουν όλα αυτά θα είμαστε στους δρόμους!

Με αυτές τις σκέψεις εγώ θα βρίσκομαι την Δευτέρα 23 Οκτωβρίου, στις 7 το απόγευμα στην κεντρική πλατεία της Σπάρτης, μαζί με άλλους μαζικούς φορείς στην συγκέντρωση αλληλεγγύης στο Λαό της Παλαιστίνης και καταδίκης του εγκληματικού κράτους του Ισραήλ. Οι δύο λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα και μπορούν να ζήσουν ειρηνικά.

Καλώ και όλη την κοινωνία του δήμου μας να συμμετάσχει σε αυτήν την διαμαρτυρία, ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες της περιοχής. Μέσα στο Σαββατοκύριακο να πάρουν κι άλλοι μαζικοί φορείς, σωματεία, σύλλογοι, το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Λακωνίας, αποφάσεις συμμετοχής και να εκφραστεί μαζικά η στάση μας όπως γίνεται αυτές τις μέρες σε όλο τον κόσμο.

Η ιστορία έχει μόνο μια σωστή πλευρά και αυτή είναι με το Δίκιο των Λαών, την Ειρήνη, με την Παλαιστίνη ως τη Λευτεριά.

ΑΡΦΑΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Επικεφαλής Λαϊκής Συσπείρωσης Σπάρτης